Τρίτη 2 Ιουνίου 2009

η ευτυχία είναι εφικτή, ανεξάρτητα από τον χρόνο που θα χρειαστεί γι' αυτήν


Το κορίτσι είναι η Katie Kirkpatrick, είναι 21 ετών. Σε πείσμα όλου του πόνου που ένιωθε,του καταπονημένου οργανισμού της και των παρενεργειών της μορφίνης η Katie ετοιμάστηκε για το γάμο της και πρόσεξε την κάθε λεπτομέρεια. Το νυφικό της χρειάστηκε πολλές φορές να το τροποποιήσουν λόγω του βάρους που έχανε συνέχεια.
Ένα ασυνήθιστο αξεσουάρ στο πάρτι ήταν η φιάλη οξυγόνου την οποία χρησιμοποιούσε η Katie και κατά τη διάρκεια της τελετής και γάμου.
Η Katie, πάνω στο αναπηρικό καροτσάκι με τη φιάλη οξυγόνου, ακούγοντας ένα τραγούδι
από τον άντρα της και τους φίλους του. Στη δεξίωση η Katie ξεκουραζόταν συνέχεια ο πόνος δεν την άφησε να σταθεί αρκετές φορές και αναγκαζόταν να κάθεται.
Η Katie πέθανε πέντε μέρες μετά τη μέρα του γάμου της.Παρακολουθώντας μια γυναίκα, τόσο άρρωστη και αδύνατη να παντρεύεται και να έχει ένα τόσο ωραίο χαμόγελο
στο πρόσωπό της μάς κάνει να σκεφτούμε: η ευτυχία είναι εφικτή, χωρίς να έχει σημασία
πόσο χρόνος θα χρειαστεί γι' αυτή.

6 διάβασαν και είπαν σχετικά:

Lilith 2 Ιουνίου 2009 στις 11:25 μ.μ.  

Η Katie ήθελε να ζήσει, είχε λόγους να ζήσει κι' όμως αποφασίστηκε ότι δεν έπρεπε να ζήσει. Άλλοι ζούνε χρόνια και χρόνια και κάθε μέρα που ξημερώνει ΨΑΧΝΟΥΝ να βρουν ένα λόγο που ήρθαν σ' αυτή τη ζωή!
Το έχω ξαναπεί...
Πάντα με ξένιζε το "χιούμορ" Του!
Την καλησπέρα μου Δημήτρη.

marilianni,  2 Ιουνίου 2009 στις 11:47 μ.μ.  

Oρμητικη και γενναια,εκανε αγωνα για την ευτυχια και την κερδισε,ηταν ο τελικος σκοπος της.Καλο ηρεμο βραδυ Δημητρο ,να εισαι καλα.

Δημητρης 3 Ιουνίου 2009 στις 10:31 π.μ.  

Πρώτη φορά το ακούω αυτό lilith και μου αρέσει πολύ αυτό. Είναι στ' αλήθεια πολύ χιουμορίστας, ένας άλλος τρόπος να τον αγαπήσεις, ως κάποιον που κάνει χιούμορ!! Τι καλό!!
Καλή σου μέρα!!

Δημητρης 3 Ιουνίου 2009 στις 10:31 π.μ.  

Ετσι! Είμαι σίγουρος Μαρίλια, οτι η ευτυχία κατακτιέται, είναι αποτέλεσμα αγώνα και δεν χαρίζεται!!!
Την καλημέρα μου!!

Διάττων 3 Ιουνίου 2009 στις 2:51 μ.μ.  

Πρώτη φορά πέρασα απ' το μπλοκ σου φίλε Δημήτρη και με κέρδισε πολύ αυτή η ανάρτηση. Με συγκίνησε αφάνταστα θα έλεγα...

Καλό μεσημέρι...

Δημητρης 3 Ιουνίου 2009 στις 3:34 μ.μ.  

καλώς ήρθες, ελπίζω να βρεις και άλλα που θα σου μιλήσουν. Να είσαι καλά!!