Τρίτη 9 Ιουνίου 2009

τυχερός όποιος έχει στην οικογένεια κορίτσια

Αν κανείς έχει αδελφή, αυτό τον κάνει πιο χαρούμενο και αισιόδοξο, όμως δεν ισχύει το ίδιο αν έχει αδελφό, σύμφωνα με μια νέα βρετανική επιστημονική μελέτη, η οποία αναδημοσιεύεται στο ΑΠΕ.


Η έρευνα διαπίστωσε ακόμα ότι η ύπαρξη τουλάχιστον μιας κοπέλας σε μια οικογένεια κάνει τα μέλη της πιο ικανά να αντεπεξέρχονται στα προβλήματά τους. Οι κόρες λειτουργούν ευεργετικά στην οικογένεια, επειδή δένονται στενότερα με τα άλλα μέλη της και τους ενθαρρύνουν να ανοίγονται και να επικοινωνούν τα συναισθήματά τους.

Η έρευνα, που παρουσιάστηκε στο ετήσιο συνέδριο της Βρετανικής Ψυχολογικής Εταιρίας, έγινε από τον καθηγητή Τόνι Κάσιντι του πανεπιστημίου του Όλστερ, σε συνεργασία με ερευνητές του πανεπιστημίου Ντε Μοντφόρ του Λέστερ.

Μελέτησε 571 νέους ηλικίας 17 έως 25 ετών σε σχέση με την οικογενειακή τους κατάσταση και τη συναισθηματική τους υγεία. Σύμφωνα με την έρευνα, οι αδελφές φαίνεται πως προάγουν την ανοικτή επικοινωνία και τη συνεκτικότητα σε μια οικογένεια, ενώ οι αδελφοί το αντίθετο. Επειδή η συναισθηματική έκφραση είναι θεμελιώδης για την ψυχική υγεία, οι αδελφές βοηθάνε σημαντικά σε αυτήν.

Η έρευνα ακόμα διαπίστωσε ότι τα κορίτσια που έχουν αδελφές, τείνουν να είναι πιο ανεξάρτητες και ικανές για επιτεύγματα, κάτι που είναι πιο αισθητό στις διαλυμένες οικογένειες, όπου οι αδελφές στηρίζονται περισσότερο η μια στην άλλη για αλληλοϋποστήριξη, όταν οι γονείς τους χωρίζουν.

Τα χαμηλότερα "σκορ" από άποψη ευτυχίας και αισιοδοξίας σημείωσαν τα αγόρια που έχουν μόνο αδελφούς. "Τα αγόρια έχουν μια φυσική τάση να μην μιλάνε για δικά τους πράγματα. Όταν έχουν άλλους αδελφούς, δημιουργείται μια συνωμοσία σιωπής, ενώ τα κορίτσια σπάνε αυτόν τον κώδικα", δήλωσε ο καθηγητής Κάσιντι.

Τα μοναχοπαίδια γενικά βρέθηκαν στο μέσον της κλίμακας από άποψη ευτυχίας και αισιοδοξίας, καθώς συνήθως αναπληρώνουν την έλλειψη αδελφών με την ανάπτυξη επικοινωνιακών δεσμών με ανθρώπους εκτός της οικογένειάς τους.

Σχόλιο:
Λες και δεν το είχαμε από καιρό διαπιστώσει πως η ευτυχία βρίσκεται αποκλειστικά και μονο στη σχέση. Επειδή η ζωή είναι σχέση. Βέβαια, τα μοναχοπαίδια μπορεί να αναζητήσουν την σχέση μέσα στην δημιουργική μοναξιά, στα βιβλία.... Ισως στην συντροφιά μας να είναι κάποιο μοναχοπαίδι που να ήθελε να καταρρίψει η να υποστηρίξει τούτη την έρευνα...

14 διάβασαν και είπαν σχετικά:

♥ Palirroia ♥ 9 Ιουνίου 2009 στις 11:54 π.μ.  

Είμαι μοναχοπαίδι(οκ των γονιών μου γιατί παιδί δεν είμαι πια χαχα) μεγάλωσα ξέροντας ότι η μαμά μου δεν θα μπορούσε να κάνει άλλο παιδί, έτσι όταν στα οχτώ μου χρονιά ο αδελφός της μαμάς μου έκανε ένα αγοράκι έγινε το αδελφάκι μου και ο προστατευόμενος μου.
Ναι λοιπόν καλύπτουμε την έλλειψη είτε με συγγενικά άτομα είτε με φιλικά
Άλλα όταν ήρθε η ώρα να κάνω παιδιά έκανα δυο, έχω δυο γιους και θα θελα πολύ να έχω και κοριτσάκια .....αλλά.....
ΥΓ. οι μουσικές επιλογές σου Δημήτρη υπέροχες

Δημητρης 9 Ιουνίου 2009 στις 12:19 μ.μ.  

Καλημέρα στο παιδί :)
Είμαστε πάντα παιδιά καλή μου φίλη!!
Οσο να μεγαλώσουμε παιδιά είμαστε, ξέρεις είναι και κατάκτηση αυτό!!
Είσαι μοναχοπαίδι λοιπόν, και βρέθηκες στην αγκαλιά των συγγενών.
Πολύ καλό το βρίσκω. Και τυχερή σε βρίσκω επειδή και έτυχες και πότισες όμορφη σχέση! Τι σύμπτωση και εγώ δυο λεβέντες έχω και επίσης θα ήθελα να έχω κοριτσάκια αλλά δεν πειράζει. Καμαρώνω των συγγενών μου:) Να είσαι καλά και γερή πάντα!

marilianni,  9 Ιουνίου 2009 στις 12:39 μ.μ.  

Εχω αδελφες, η σχεση μας ειναι κατι βαθυτερο ειδικα οταν οι γονεις χωριζουν ,υποστηριξη περισσοτερο δεσιμο και πολυ επικοινωνια , αλλα και η εκδηλωση των αισθηματων μας στα δυσκολα.Αν ειχα αδελφο δεν ξερω πως θα ηταν.Καλη ομορφη μερα Δημητρο.

Δημητρης 9 Ιουνίου 2009 στις 1:47 μ.μ.  

Ευχαριστίες για το μοίρασμα Μαρίλια. Πόσο χαίρομαι να διαπιστώνω βαθιές σχέσεις, που πάει να πει πότισμα της σχέσης και όχι τύπου "δεμένου γαιδάρου". Επειδή αυτό θέλει κόπο. Οπως κόπο θέλει επίσης αυτή η εκδήλωση των συναισθημάτων. Είναι να ανοίξει η πόρτα για να μπει μέσα ο ήλιος να φωτίσει τα πάντα. Ομως μερικές φορές, αφέντης ο φόβος, κρατά κλειδαμπαρωμένη την πόρτα της καρδιάς και απλά καθυστερεί αυτό που έτσι κι αλλιώς θα έρθει. Σε ευχαριστώ ξανά Μαρίλια για το μοίρασμα, είναι πολύτιμο.

Τασολάμπρου Χρυσούλα 9 Ιουνίου 2009 στις 4:45 μ.μ.  

Δεν ξέρω τι λένε οι Βρετανοί ή αν η έρευνα διεξήχθη μόνο στη Βρετανία. Εμείς εδώ πιστεύω έχουμε άλλες σχέσεις και οικογενειακούς δεσμούς, ίσως λόγω του ταμπεραμέντο μας.
Και εγώ δυο γιούς έχω και σε καμία περίπτωση δεν θα τους άΛλαζα με κόρες όσο και να με παιδεύουνε γιατί απλά είμαι η κλασική ελληνίδα μαμά (που έχει "αδυναμία" στους γιούς).

Osiris 9 Ιουνίου 2009 στις 5:06 μ.μ.  

Καλά είναι να έχεις αδελφές, απλά... πετάνε αντικείμενα όταν νευριάσουν και... πονάει λίγο παραπάνω.
Βέβαια, αν είσαι τυχερός και έχεις ξανθές αδελφές, ανεβαίνει η υπόληψή σου στην κοινωνία. :)))

Βέβαια, το να έχεις αδελφές, βοηθάει, γιατί δε γίνεσαι ρατσιστής.

Μπούχαχαχα...

Όταν όμως είσαι μοναχοπαίδι, κατά τη γνώμη μου, πρέπει να'χεις κάνει κάποιο μεγάλο καλό σε μια προηγούμενη ζωή και μάλλον ήρθε η ώρα να το εισπράξεις!
Βέβαια, για να το εισπράξεις, θα πρέπει να έχεις και την επίγνωση του πόσο τυχερός είσαι γιατί αλλιώς πάει... στράφι!

Χωρίς πλάκα τώρα... πολύ καλό άρθρο Δημήτρη.

Καλό σου απόγευμα!

Δημητρης 9 Ιουνίου 2009 στις 5:14 μ.μ.  

Αληθινή η "εξομολόγηση" σου Χρύσα, κλασική ελληνική μάνα :)
Ελπίζω μόνο, όταν έλθει η ώρα να δώσεις με την καρδιά σου την ευχή, κατευώδιο στους λεβέντες σου, να τραβήξουν τον δρόμο τους. Σε παιδεύουν η αλλιώς σε εκπαιδεύουν τώρα, αλλα το ξέρεις πως είναι για καλό σου!!
Σωστό το οτι εδώ έχουμε άλλους συσχετισμούς, πιο....πως να το πω... μεσογειακούς :)

Δημητρης 9 Ιουνίου 2009 στις 5:16 μ.μ.  

Κοινωνική κριτική, γύρω γύρω στο θέμα πειρατή μου, αλλά ως έξυπνος θαλασσόλυκος, ξέφυγες και απέφυγες την μάχη. Μόνο αυτός που γνωρίζει τους θαλασσινούς δρόμους σου, μπορεί να ακολουθήσει τον χάρτη σου για να αντιληφθεί τον θησαυρό σου!!
Τυχερό το μοναχοπαίδι... το οποιοδήποτε;;;
Καλό απόγευμα να έχεις στις άγριες θάλασσες!!

Τασολάμπρου Χρυσούλα 9 Ιουνίου 2009 στις 5:44 μ.μ.  

Δημήτρη, ειλικρινα δεν το σκέφτηκα ποτέ αυτό το παίδεμα ότι μπορεί να είναι και για το καλό μου. Θα το δουλέψω λίγω στο μυαλό μου αυτό.
Μ΄έβαλες σε σκέψεις.

Καλό απόγευμα.

Δημητρης 9 Ιουνίου 2009 στις 5:47 μ.μ.  

Πιστέυω οτι είναι για καλό, ειλικρινά!! Χαίρομαι πολύ για σένα Χρύσα που το ψάχνεις έτσι. Είναι πολύ καλό και φανερώνει ανοιχτό χαρακτήρα και καλό, μπράβο!!

Καραβάκι 9 Ιουνίου 2009 στις 6:34 μ.μ.  

Εγώ ένα ξέρω...οι επιστήμονες ώρες ώρες είναι απαράδεκτοι.Το παιδί είναι σαν το λουλούδι Δημητρό μου.Ακόμη και μονάχο να βρίσκεται σε μια γλάστρα,δε χάνει το άρωμα του.Αρκεί να το ποτίζεις και να του δίνεις λίπασμα. Όσο για το αν είναι καλύτερο το αγόρι ή το κορίτσι... γερά να είναι.Αυτό φτάνει.Την καλησπέρα μου!

korinoskilo 10 Ιουνίου 2009 στις 12:04 π.μ.  

ενδιαφερον ..... οι γυναικες παντα φερνουν ισοροπιες στις σχεσης :))))


καλο βραδυ :)

Δημητρης 10 Ιουνίου 2009 στις 12:06 μ.μ.  

Καλημέρα Γλυκερία ;)
Στην φροντίδα λεμε ΝΑΙ!!!

Δημητρης 10 Ιουνίου 2009 στις 12:07 μ.μ.  

Α!! Το σωστό να λέγεται!!!
Την καλημέρα μου Λένα!!