Τετάρτη 3 Ιουνίου 2009

Με την καλή ματιά

Άκουσα, πως τα λάθη σου σε πάνε στον Παράδεισο.
Το βρίσκω εξαιρετικά σωστό. Δύσκολος δρόμος, όπως άλλωστε κάθε δρόμος για τον Παράδεισο. Μάλλον, επειδή περνά μέσα από τον διπλανό μας.
Τα λάθη μας, τα μαθήματα μας.
Τα λάθη του, μπορούν να γίνουν και δικά του μαθήματα.
Προϋπόθεση: Να θέλει να βλέπει με το "καλό μάτι". Να αναζητά όχι το λάθος αλλά το μάθημα. Να καταδικάζει το λάθος αλλά να αγαπά τον φταίχτη, επειδή θα έχει μάθει να μπαίνει στην θέση του άλλου.
Παρεξηγήσεις, εμμονή στην παρεξήγηση, εγωισμός, θλίψη, θυμός, μπέρδεμα.
Η "καλή ματιά", το να έρθεις στην θέση του άλλου, είναι ο στόχος. Η ευκολία είναι η κατάκριση, η διαφωνία, ο χωρισμός.
Να παλέψεις όμως για την σχέση με εφόδιο την κατανόηση, είναι ο αγώνας που σε καταξιώνει. Είναι το νερό που ποτίζει το ευαίσθητο λουλούδι της σχέσης που λέγαμε. Να αγαπήσεις τα λάθη σου, πάει να πει, να τα παραδεχθείς, που πάει να πει, να καταλάβεις πως είσαι άνθρωπος, ευτυχώς τρωτός.
Υστερα, να φτιάξεις χώρο για τον άλλον, να συν - χωρέσεις, να συν - υπάρξεις.
Μόνο αν θέλεις να βλέπεις με "το καλό μάτι". Αλλιώς θα μείνεις "κύκλωπας" που θα έχεις μπροστά σου έναν καθρέφτη μαγικό.....

16 διάβασαν και είπαν σχετικά:

Μαριάννα Βασιλείου,  3 Ιουνίου 2009 στις 11:44 π.μ.  

Καλημέρα δάσκαλε!!Η καλή ματιά χρειάζεται σε όλα στη ζωή για να μαθαίνουμε,να προοδεύουμε,να συγχωρούμε,να συνυπάρχουμε αρμονικά με τους άλλους αλλά και τον εαυτό μας!Τι όμορφο μήνυμα αυτό!!!Θα προσπαθήσω να το εφαρμόζω μιας και ο εγωισμός συχνά μας αφαιρεί το ένα μάτι και μας μετατρέπει σε κύκλωπες με κίνδυνο σιγά σιγά την πλήρη τύφλωση!Σας αγαπώ πολύ!!:)

dimitrisp(se xrono enestota) 3 Ιουνίου 2009 στις 11:58 π.μ.  

κάποτε ο Ν.Χότζας δίκαζε δυο συγχωριανούς του.Αφού άκουσε τον μηνυτή αποφάνθηκε:
-'Εχεις δίκιο.
Είπε, έπειτα, τα δικά του κι ο κατηγορούμενος κι ο Χότζας αποφάνθηκε και γι' αυτόν:
-Έχεις δίκιο.
Απορημένος τότε, ένας που παρακολουθούσε τη σκηνή, ρώτησε:
-Πώς γίνεται να έχουν και οι δυο δίκιο,Χότζα μου;
-Έχεις δίκιο κι εσύ,απάντησε ο Χότζας.
Η ματιά μου,η ματιά σου,η ματιά του όλα μέσα σ'έναν κύκλο,όλα κάτω από'να μάτι...
καημέρα και καλο μήνα να'χουμε.

ΑΓΓΕΛΙΚΗ 3 Ιουνίου 2009 στις 1:21 μ.μ.  

http://aggeliki-sirri.pblogs.gr/
Καλημέρα Δημητρό.
Πετάξου στην παλιά γειτονιά.
Σήμερα έχω κάτι για σένα.
Με αγάπη.

Σταλαγματιά 3 Ιουνίου 2009 στις 2:07 μ.μ.  

Μακάρι να ήταν εύκολο να βλέπουμε τα πράγματα με το καλό μάτι.
Να μπορούσαμε ότι κι αν συμβαίνει να βλέπουμε το ποτήρι μισό γεμάτο και όχι μισό άδειο.
Θα ήμασταν ευτυχισμένοι και τίποτε δεν θα μπορούσε να μας χαλάσει την ευτυχία αυτή.
Αλλά υποθέτω πως αυτή είναι η φύση μας.

Δημητρης 3 Ιουνίου 2009 στις 2:13 μ.μ.  

Καλή σου μέρα Μαριαννάκι!! Κι εγώ θα προσπαθήσω να το εφαρμόσω, αν και τελευταία, ήρθε ένα "τσουνάμι" δύσκολο που με έκανε να σκεφτώ διάφορα... αλλά το σίγουρο είναι πως αξίζει όλοι να κάνουμε αυτή την προσπάθεια!! Πολλά φιλιά :) Να ετοιμάζεσαι για εκείνη την παρουσίαση που λέγαμε...

Δημητρης 3 Ιουνίου 2009 στις 2:14 μ.μ.  

Το στίγμα του παραμυθά διακρίνω Δημήτρη!!!
:)
Αυτή την ματιά λέω κι εγώ να αποκτήσω σιγά σιγά...
Να είσαι καλά!!

Δημητρης 3 Ιουνίου 2009 στις 2:21 μ.μ.  

Αγγελική έρχομαι τρέχοντας!!!
..................
Α μα είναι υπέροχο!!!
Τόσο ταιριαστό! Οι σκέψεις και οι ανησυχίες μας ταιριάζουν μου φαίνεται!!
Καλό μεσημέρι:)

Δημητρης 3 Ιουνίου 2009 στις 2:22 μ.μ.  

Όχι τόσο η θετική σκέψη Αναστασία, όχι τόσο αυτό, αλλά περισσότερο να βλέπουμε την καλή πλευρα του διπλανού μας, να παραγλέπουμε το λάθος του, να βάζουμε στην άκρη την δική μας μικροψυχία και να δούμε με γλυκύτητα τον άλλον και τις πράξεις του. Καλό μεσημέρι!!

Καραβάκι 3 Ιουνίου 2009 στις 6:17 μ.μ.  

Μπορώ να μείνω στη γη;Και ειδικά στον παράδεισο δεν θέλω να πάω.Δημητρό τα σιχαίνομαι αυτά.Ποιος έχει δίκαιο,ποιος έχει άδικο.Και από την άλλη ποτέ δεν ακούμε τον άλλον.Ακούμε μόνο τη δική μας φωνή.Ένα πράγμα ξέρω.Δε θέλω να κάνω κακό σε κανέναν.Κάνω πολλά λάθη.Είναι όλα δικά μου.Μπορεί κανείς να με δεχτεί όπως είμαι;Θεό και διάολο μαζί...όπως όλοι μας άλλωστε.Την καλησπέρα μου!

Δημητρης 3 Ιουνίου 2009 στις 7:53 μ.μ.  

Ισως να βάλω εισαγωγικά. "Παράδεισος" Πιστεύω πως τώρα είναι καλύτερα. Την σκέψη αυτή την είπα δυνατά ξέρεις για τι Γλυκερία. Αλλά επίσης πιστεύω πως μπορεί να πει κάτι και σε κάποιους άλλους... Καλησπέρα!

σταγόνα 3 Ιουνίου 2009 στις 11:44 μ.μ.  

Πολύ δύσκολες Δημητρό μου οι σχέσεις των ανθρώπων.. και ακόμα πιο δύσκολη η σχέση με τον εαυτό μας... και αν δεν μπορούμε να δουμε τον εαυτό μας με καλή ματιά.. ας τα να πάνε.. αντε να κοιτάξεις το διπλανό σου με αγάπη..
καλό βράδυ σου ευχομαι
και καλό καλοκαιράκι:)

Ανώνυμος,  4 Ιουνίου 2009 στις 3:08 π.μ.  

Θέλει μεγάλο αποθεμα ψυχής για να μπορέσεις να καταδικάζεις το λάθος αλλά να αγαπάς τον φταίχτη, επειδή θα έχεις μάθει να μπαίνει στην θέση του άλλου! Και χαρά σε όποιον το έχει!
Πολύπλοκες οι ψυχές των ανθρώπων, Δημητρό .
Απ' όλη την ανάρτηση σου κλεβω την τελευταία φράση !
Καλό ξημέρωμα!

Δημητρης 4 Ιουνίου 2009 στις 8:22 π.μ.  

ναι και πάλι ναι Σταγονίτσα, η καλή ματιά ξεκινά από την αποδοχή και την αγάπη για μας, για τα λάθη και τα μαθηματα μας. Έχεις δίκιο. Από το να παραδεχόμαστε πως έχουμε φταίξει η όχι, πως είμαστε άνθρωποι βρε αδερφέ. Κάτω η τελειομανία!!!
:)
Λεμπρές ευχούλες!!

Δημητρης 4 Ιουνίου 2009 στις 8:23 π.μ.  

Και πολυ καλά κάνεις λιακάδα!!!
Δύσκολες μα πανέμορφες!!!
:)
Καλή μας μέρα!!

Osiris 4 Ιουνίου 2009 στις 4:32 μ.μ.  

Ομορφιά και ανθρωπιά βλέπω στο post σου αυτό Δημήτρη.
...απ' ότι φαίνεται ξέρεις καλά και τις δύο λέξεις.
Και απ' ότι φαντάζομαι θα πρέπει να τις "πλήρωσες" ακριβά.

Μου έκανε εντύπωση το τέλος με τον καθρέφτη!
Πόσο διαφορετικοί και πόσο όμοιοι είμαστε τελικά!!!
(Αναφέρομαι σε ένα προηγούμενο post σου).

Fair Winds φίλε μου

Δημητρης 4 Ιουνίου 2009 στις 6:01 μ.μ.  

Είδες που σου το είπα;;;
;)
Καλό σου απόγευμα!!