Παρασκευή 19 Ιουνίου 2009

καλό δρόμο παιδιά μου

Τούτες οι αράδες είναι με όση αγάπη έχει η καρδιά μου, αφιερωμένες στα παιδιά που μόλις πριν λίγο, πήραν τους βαθμούς από τις πανελλήνιες εξετάσεις.
Μάτια λαμπερά, μάτια θλιμμένα, με δάκρυα στολισμένα.
Στέκονται αμήχανα μπροστά στις πόρτες της ζωής, μη ξέροντας ποια να ανοίξουν... τι θα αντικρύσουν στο άνοιγμά της...
Ανάμεικτα συναισθήματα, ένα κουβάρι από αναμνήσεις και προσδοκίες. Ενοχές και επιβραβεύσεις.
Πόλεμος στην ψυχή μέσα. Σκέτος πόλεμος.
Εγώ εκεί δίπλα, να καμαρώνω.... μην μπορώντας να συκγρατήσω τα κρυφά μου δάκρυα....
Πολυτραγουδισμένες οι παρακάτω νότες, μα δεν βρήκα άλλο ταιριαστό αυτή την στιγμή.
Σημασία έχει πως είναι τυλιγμένο με πολλή έγνοια και βαθύ συναίσθημα.

8 διάβασαν και είπαν σχετικά:

THANASIS MAKEDONAS 19 Ιουνίου 2009 στις 4:10 μ.μ.  

ΟΜΟΡΦΕΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΤΑ ΜΑΘΗΤΙΚΑ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ.ΑΝ ΚΑΙ ΜΕΝΑ ΜΟΥ ΛΕΙΠΟΥΝ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΠΗΓΑ ΟΥΤΕ ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΜΟΝΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΟΠΟΤΕ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΚΕΝΟ ΠΟΥ ΘΑ ΕΙΘΕΛΑ ΝΑ ΕΙΧΑ ΖΗΣΕΙ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΣΑ.ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΔΗΜΗΤΡΟ

Δημητρης 19 Ιουνίου 2009 στις 4:56 μ.μ.  

Alηθινά Θανάση είναι πολύ συγκινητικές οι στιγμές αυτές. Ιδίως όταν έχεις περάσει με αυτά τα παιδιά έξι χρόνια μαζί, τα έχεις οδηγήσει από το χερι φοβισμένα καθως ήταν στις αίθουσες του Γυμνασίου.... έχεις κάνει διαδρομές στον ψυχικό τους κόσμο... σου έχουν επιτρέψει να ακούσεις τα όνειρά τους ... τα βλέπεις μέρα με τη μέρα να ανθίζουν και να γίνονται λεβέντες και κοπέλλες... τούτες οι στιγμές είναι το κάτι άλλο. Οσο για την δική σου περίπτωση, το σχολείο της ζωής ίσως έιναι το δυσκολότερο...
Καλό μεσημέρι

Yiouli 19 Ιουνίου 2009 στις 9:28 μ.μ.  

Δημητρό καλησπέρα! Αυτές οι έγνοιες, τα ξενύχτια, τα καρδιοχτύπια, τα γέλια και τα κλάματα... όμορφες αναμνήσεις... Όμως καίγονται στο βωμό της δημόσιας και δωρεάν παιδείας και της παραπαιδείας!!! Κρίμα!!!

Μαριάννα Βασιλείου,  19 Ιουνίου 2009 στις 9:36 μ.μ.  

Πολύ τρυφερή η εγγραφή σας!
Γεμάτη αγάπη και ενδιαφέρον!
Εύχομαι όλα τα παιδιά να διαλέξουν το σωστό κλειδί για την πόρτα που θα τους οδηγήσει εκεί που θέλουν και που θα τα βοηθήσει να πετύχουν τους στόχους τους!Αν και η ζωή έχει πολλές πόρτες και πολλά παράθυρα και ακόμα αν και στο τέλος μιαςπροσπάθειας συναντήσουμε μια μικρή "ήττα" δεν πρέπει να μας απονθαρρύνει αλλα να μας γεμίσει με δύναμη για τις επόμενες ΝΙΚΕΣ!;)
Καλό σας βράδυ!

Δημητρης 19 Ιουνίου 2009 στις 10:28 μ.μ.  

Όπως το είπαμε και αλλού Γιούλη μου, μεγάλο κρίμα!!!!!!

Δημητρης 19 Ιουνίου 2009 στις 10:29 μ.μ.  

Από εδώ το φέρνεις Μαριάννα, από εκεί το φέρνεις.... στην ήττα και στην νίκη το πας...η ζωή λοιπόν δεν τελειώνει με ήττα ό,τι και να γίνει!!!
Έχεις δίκιο!!!
Καλό σου βράδυ!!!

Aristodimos 19 Ιουνίου 2009 στις 11:01 μ.μ.  

Δυσκολος ο αγωνας που δινουν ολα αυτα τα παιδια για το μέλλον τους που δυστυχως δεν ειναι και τοσο ροδινο....
Σαφως θα υπάρχουν και οι αποτυχίες , αλλα οπως πολυ σωστα ειπες κι εσυ " Η ζωη δεν τελειώνει με ηττα"...
Επιμονη και υπομονή θελει...

Δημητρό ριξε μια ματια και εδω... για μια προσπάθεια συλλογης υπογραφών που ξεκινήσαμε και αν θελεις προώθησέ το κι εσυ.

Ευχαριστω,

Αρης

korinoskilo 20 Ιουνίου 2009 στις 2:17 π.μ.  

αν και αυτες οι εξετασεις ειναι ενα απο τα μεγαλητερα στρεσαρισματα που ζει καποιος σε αυτην την ηλικια ....

νομιζω πως η επιτυχια μετα σε κανει να τα ξεχνας ολα.....

το θεωρω ακομη και τωρα ενα απο τα πραγματα που με κανουν ακομη και τωρα να νιωθω περιφανη για μενα που τα καταφερα ......

το μετα δεν εχει τοσο σημασια για μενα .... εκεινη την αισθηση ομως δεν την ξεχναω με τπτ ....

να εισαι παντα διπλα στα παιδια αυτα ετσι .... το ξερω οτι νιωθεις την αγωνια τους εις πολλαπλουν :)))


καλο βραδυ