skip to main |
skip to sidebar
Περνάμε τις μέρες μας κοιτώντας μακριά, έχουμε ανοίξει παράθυρα που διαπερνούν τον μικρό μας ορίζοντα, και μπορούμε μέσα από το σαλόνι μας να δούμε στην άλλη άκρη της γης.
Είναι αλήθεια πως έχουν αλλάξει κατά πολύ οι συνθήκες. Δίχως χαρακτηρισμούς το λέω. Δίχως χρωματισμούς.
Συνήθως οι δουλειές μας είναι πολύ πιο μακριά από το σπίτι και την γειτονιά μας.
Έτσι απομακρυνθήκαμε από αυτό που παλιά ήταν αγκαλιά.
Η γειτονιά.
Προτιμούμε να καθόμαστε στον υπολογιστή μας μπροστά και να σχετιζόμαστε, πολλές φορές, δίχως να έχουμε δει το πρόσωπο του άλλου, παρά να στραφούμε στο διπλανό διαμέρισμα, σπίτι, γείτονα.
Ναι, έχουν αλλάξει πολλά.
Έχουμε αλλάξει και μεις.
Γι' αυτό και η μέρα αυτή της γειτονίας.
Ίσα ίσα να βρει κανείς την ευκαιρία να το σκεφτεί. Να το δει και ας μην το αλλάξει. Απλά να το διαπιστώσει. Η αλλαγή, αν είναι για καλό, μπορεί και να συνδυάσει το παλιό με το καινούργιο, όμως προς το παρόν, η γειτονιά μας είναι άλλη...
10 διάβασαν και είπαν σχετικά:
Δεν πρόλαβα την εποχή της γειτονιάς παρά ελάχιστα ως παιδί που παίζαμε τα καλοκαίρια μα μου λείπει πολύ το κλίμα εκείνο, οι παρέες τα γέλια οι κουβέντες και η προσωπική επαφή, να κοιτάς τον άλλο στα μάτια όταν του μιλάς να νιώθεις την κάθε του κίνηση.
Δύσκολο να συνδυάσουμε το παλιό με το νέα μα αξίζει να προσπαθήσουμε !
Καλό υπόλοιπο Κυριακής Δημήτρη
Εγώ, από τα μέρη που έρχομαι, ευτυχώς έχω στην μνήμη μου την εικόνα και την γλύκα της γειτονιάς, της βραδυνής συγκέντρωσης πάνω στα χαγάτια, την κουβέντα. Γι' αυτά μακαρίζω το Θεό που τα έζησα....
Καλό βράδυ Αναστασία!!
Τι ωραίες αναμνήσεις ξεθάβεις
Σ'ευχαριστω
σημασια εχει τι λες και με ποιους εισαι ....
γιατι αν ειναι να καθομαι με τον γειτονα και να λεω αρλουμπες.... ε σορρυ προτειμω να κανω κατι αλλο...
ασε εκεινα τα κοτσομπολια που δεν τα μπορω καθολου :/
αλλα οπως καθε πραγμα εχει τα καλα του και τα κακα του
καλο βραδυ :)
Εγώ πάλι θεωρώ ότι ακόμη και εάν δεν ζεί κάτι όπως παλιά, εάν το κουβαλάς στην ψυχή σου, τότε ζεί και υπάρχει. Και μπορεί να'είναι σχετικά μακρινή η εποχή που παιδιά στη γειτονιά αγοράζαμε από το ζαχαροπλάστη το "σχοινί" που αξιοποιούσαμε ως "δίχτυ" για βόλεϋ, όμως και σήμερα μ'ευκολία ζητώ από την ένοικο του κάτω διαμερίσματος να ψήσω στο φούρνο της γιατί ο δικός μας ξαφνικά δεν ψήνει και έχω γεύμα το βράδυ.
Τι όμορφες αναμνήσεις και συναισθήματα ανασύρεις.
Καλό βράδυ
Υ.Γ.Πολυγραφότατος. Δεν σας προλαβαίνουμε.Ενα Σαββατοκύριακο στην Κορινθία και βρίσκω ήδη νέες αναρτήσεις.Μ'άρεσε φοβερά και η προηγούμενη ιστορία με τα καρφιά.
Δημήτρη, το μόνο πράγμα που δεν μετάνιωσα ποτέ, είναι που μεγάλωσα σε γειτονιά!
Που μάζευα λουλούδια την Άνοιξη, που ανέβαινα στα δέντρα (άσχετο αν μετά φοβόμουνα να κατέβω! χαχαχα!!!), που πήγαινε δώδεκα το βράδυ τα καλοκαίρια κι' εμείς ακόμα παίζαμε στους δρόμους και οι γονείς μας πίναν ουζάκι και μπύρα στις βεράντες...
Και νιώθαμε ασφαλείς που τους είχαμε δίπλα... κι' αυτοί ένιωθαν ευτυχισμένοι που άκουγαν τις φωνές μας...
Και όταν κουραζόμασταν κάναμε διάλειμμα για σπιτική λεμονάδα με παγάκια...
Να συνεχίσω;
Άστο καλύτερα... :)
Μας χρειάζονται τούτες που και που φίλε!!
Καλή σου μέρα:)
Είναι όμορφη η κουβέντα αυτή. Ακόμα και τα κουτσομπολιά παίρνουν το άρωμα της γαζίας και τρέχουν από στόμα σε στόμα δίχως να νοιάζονται αν είναι αλήθεια η όχι. Είναι σαν τα πουλιά που κουρνιάζουν τα βράδια στα δένδρα...
Καλή σου μέρα Λένα, να είσαι καλά!!
Σαν να παίζουμε μαζί βόλευ, ippoliti αν και στα μέρη μου δεν είχαμε τέτοιο πράγμα. Εμείς ως μικρά είχαμε κουτσό, φτιάχναμε με κιμωλία σχέδια στον αυλόγυρο της εκκλησίας και παίζαμε. Υστερα είχαμε τους βόλους κλπ. Ομορφο είναι να τα θυμάσαι και ίσως να προσπαθείς να τα βάλεις πάλι σε πράξη σε καιρούς δύσκολους, σαν τους δικούς μας.
Σε ευχαριστώ που μοιράζεσαι μαζί μου. Μερικές φορές είναι αλήθεια πως νιώθω την ανάγκη να πω, να γράψω...είναι και το επάγγελμα βλέπεις που δεν με αφήνει...
:)
Καλή μας εβδομάδα!!
Ax lilith ένας αναστεναγμός εκ βαθέων
:)
Η έχουμε μεγαλώσει, η κάτι δεν πάει καλά με την σημερινή ζωή μας... δεν ξέρω. Φαντάζομαι ύστερα από κάμποσα χρόνια να λένε, θυμάσαι ρε που λιώναμε στον υπολογιστή μπροστά παίζοντας wow? που ξενυχτούσαμε στο msn? Ισως δεν τα βλέπω καλά τα πράγματα, σωστα εννοώ, και μακάρι δηλαδή. Μακάρι να πονάει και η νέα γεννιά κάποια στιγμή από νοσταλγία...
Καλή μας εβδομάδα:)
Δημοσίευση σχολίου