από ξένο τόπο....

Είναι ώρες που αποζητά η ψυχή ταξίδια.
Σαν να ακούς μέσα στην καρδιά σου την φωνή της Μάνας σου.
Μικρό παιδί που αναζητά την αγκαλιά της, ανασηκώνεις λίγο την καθημερινότητα να δεις την αλήθεια.
Αυτό που βλέπεις σε θλίβει, σε πονά.
Σε ξένο τόπο και αλαργινό βρίσκεσαι. Πατάς ξένα χώματα. Ακούς άλλα λόγια.
Πιάνεσαι από έναν σκοπό που σου φανερώνει ο νους και σε παίρνει μαζί του.
Εκεί, στην Μάνα που αφησες να φυλάει τις μνήμες.


Για όποιον θέλει να τραγουδήσει μαζί μου τούτον τον σκοπό τα λόγια είναι αυτά:

Aπό ξένο τόπο κι απ' αλαργινό
ήρθ' ένα κορίτσι, φως μου, δώδεκα χρονώ

Ούτε στην πόρτα βγαίνει ούτε στο στενό
ούτε στο παραθύρι φως μου, δυο λόγια να της πω

Έχει μαύρα μάτια και σγουρά μαλλιά
και στο μάγουλό του, φως μου, έχει μιαν ελιά

Δε μου τη δανείζεις δεν μου την πουλάς
την ελίτσα που 'χεις, φως μου, και με τυραννάς

Δε σου τη δανείζω, δεν σου την πουλώ
μόν' να τη χαρίσω θέλω σε κείνον π' αγαπώ