Πέμπτη 21 Μαΐου 2009

η επιστήμη εδώ δεν μπόρεσε...

5 διάβασαν και είπαν σχετικά:

marilianni,  22 Μαΐου 2009 στις 12:46 π.μ.  

Δεν θελει επιστημη Δημητρο μονο μια τοσο δα μικρη καρδουλα γεματη τρυφεροτητα και αγαπη για αυτα τα αβοηθητα πλασματακια.Μα ειναι τοσο ευκολο.Καληνυχτα.

Osiris 22 Μαΐου 2009 στις 12:53 π.μ.  

Εγώ όμως έχω βρει το φάρμακο για την απάθεια τον ανθρώπινων υπάρξεων: Βάζεις στην θέση των ξένων που υποφέρουν, τον δικό ΤΟΥΣ, άνθρωπο.

Και ξαφνικά αρχίζουν να ενδιαφέρονται. Οι άνθρωποι, έχουν μια λατρεία στο "ΜΟΥ".

Όταν είναι "ΜΟΥ" (π.χ δικό ΜΟΥ), ενδιαφέρομαι. Σε κάθε άλλη περίπτωση, όχι.

Ελπίζω να κατάλαβες Δημήτρη. ;)

Δημητρης 22 Μαΐου 2009 στις 6:58 π.μ.  

Αναρωτιέμαι Μαρίλια, αφού είναι τόσο εύκολο, γιατί τότε παραμένει ένα ζήτημα άλυτο που μας πονάει;;;
Την καλημέρα μου!

Δημητρης 22 Μαΐου 2009 στις 7:01 π.μ.  

Χμμ... είναι μια θεωρητική ιδέα θα έλεγα Όσιρι με προοπτική το Μου να γίνει Μας. Ισως... αλλά αυτή η μετάβαση θα ήταν καλύτερα να γίνει με τρόπο πειστικό όχι πως να το πω...πιεστικό... έχω την τύχη να έχω βρεθεί σε αυτή την θέση της μικρής γάτας και πίστεψε με αυτό που αισθάνεσαι δεν περιγράφετε...
Το Εσύ να γίνει Εμεις... αλλά πως;
Καλημέρα

Ανώνυμος,  22 Μαΐου 2009 στις 9:46 π.μ.  

καταπληκτική φωτό... σαν να φωτογραφίζει μνήμες - της ίδιας της ζωής...