Δευτέρα 18 Μαΐου 2009

Αχ αυτοί οι δεκαεξάρηδες!


Τούτες τις μέρες στα σχολεία γίνεται αποτίμηση της χρονιάς που πέρασε.
Αξιολογήσεις μαθητών ( τι καλά που θα ήταν και καθηγητών), για την προσφορά τους καθώς και για την εξέλιξη τους κατα την διάρκεια αυτού του σχολικού έτους.
Είναι πολύ ενδιαφέροντα τα όσα μοιράζονται οι καθηγητές στην διάρκεια των συνεδριάσεων τους, αλλά ακόμα πιο ενδιαφέροντα και αληθινά τι είναι; Οσα μοιράζονται "κατ' ιδίαν".
Τώρα θα μου πεις, ποια η χρησιμότητα αυτού του "κατ' ιδίαν".
Πολυεπίπεδη θα έλεγα. Για τον ίδιο τον εκπαιδευτικό και την αλήθεια του.
Αυτό όμως είναι άλλο θέμα.
Η έννοια μου είναι "το αντικείμενο' της συνεδρίασης.
Για πολλούς, ο μόνιμος "μπελάς".

Η εφηβεία.
Οι δεκαεξάριδες.
Βέβαια, τολμούν μερικοί να αρθρώνουν λόγο και προτάσεις σαν κι αυτή περίπου:
"Φανταστείτε πως θα αισθανόσανσταν, η πως αισθανθήκατε, όταν το μυαλό σας, σας λέει πως είστε ενήλικος, ενώ οι γύρω σας σας λένε πως είστε παιδί. Η το ανάποδο. Η και τα δύο μαζί. Εσωτερική αναστάτωση. Απειλές. Περιθώριο. Μοναξιά. Θυμός. Εγκατάλειψη.
Πως λοιπόν έχουμε απαιτήσεις από αυτούς τους νεαρούς, την στιγμή που βιώνουν μέσα και έξω τους αυτό το μπέρδεμα και την αναστάτωση;"
Ευλογο και με βάρος ερώτημα θα έλεγα.

12 διάβασαν και είπαν σχετικά:

Καραβάκι 18 Μαΐου 2009 στις 1:03 μ.μ.  

Πιστεύω ακράδαντα,ότι όταν ένα παιδί μεγαλώνει μέσα σε ένα ισορροπημένο σπίτι,τότε αυτή η περιβόητη εφηβεία κυλά όμορφα.Παρόλα αυτά πρέπει πάντα να είμαστε κοντά στα παιδιά.Και να μάθουμε τι σημαίνει "κοντά"...Καλημέρα Δημητρό και καλή βδομάδα!

Osiris 18 Μαΐου 2009 στις 1:29 μ.μ.  

Ένας μιλάει, ένας ακούει.
Αυτή, κατά την γνώμη μου, είναι η αναλογία όσον αφορά στην εκπαίδευση.
Θα μου πεις τώρα... "δεν γίνεται να ακούνε πολλοί";
"Ναί", θα πώ... γίνεται...αλλά τι θα γίνει κατά την εξέταση; ;)
Δεν πιστεύω στην εκπαίδευση "κατά αγέλες". Αυτά είναι συστήματα ψευτοεκπαίδευσης ψευτοισότητας και ψευτοδημοκρατίας. Για να νιώθεις ότι έχεις και εσύ δικαίωμα στα πάντα. Και να μένεις για πάντα ημιτελής.
Το μόνο που γίνεσαι έτσι, είναι ένας καλός εργάτης.

Όσο για τα προβλήματα των νέων... "Ο καλός ο καπετάνιος..."

;)

ΥΓ: Δεν σε προλαβαίνω Δημήτρη!!!
(αστειεύομαι) :)))

Δημητρης 18 Μαΐου 2009 στις 2:59 μ.μ.  

Δίκιο έχεις Γλυκερία, μεγάλη υπόθεση το κοντά. Έχει τα ρίσκα του αλλά έχει και τις χαρές του. Για τον άλλον αλλά και για σένα τον ίδιο! Να είσαι καλά!!

Δημητρης 18 Μαΐου 2009 στις 3:10 μ.μ.  

Υπάρχουν πολλοί τρόποι μάθησης Οσιρι, το ξέρεις. Το ερώτημα είναι τι άνθρωπο θέλουμε να δημιουργήσουμε. Απο εδώ ξεκινούν όλα. και τα σχολεία και οι μεταρυθμήσεις και όλα. Τι άνθρωπο θέλουμε. Εμείς η όσοι έχουν τα 'πόστα' και τις θέσεις στην αγορά, και περιμένουν όσους αποφοιτήσουν. Είναι μεγάλο θέμα. Τώρα, ο κάθε δάσκαλος νομίζω πως έχει το περιθώριο να αυτενεργήσει αρκετά, αρκεί να το θέλει και να το αγαπά!!
ΥΓ
θα κόψω ταχύτητα εκ των πραγμάτων... Από αύριο ξεκινούν εξετάσεις, οπότε...
;)

margaritari 18 Μαΐου 2009 στις 4:22 μ.μ.  

megeiaaaaaaa....to kainourio spitiko den 3erw pote to ftia3ate twra eixa ligo xrono na perasw kai na to dw!!!!8etika ta nea kai shmera!
twra gia thn eggrafh sas ti na pw...3erete polu kala pws einai na eisai paidi(mazi mas zeite)..na 8es na peta3eis,na oneireuteis,na diaskedaseis,na erwteuteis,na fwna3eis kai na sou 8etoun oria akomh kai se auto,ston tropo ths sumperiforas sou(kosmia) na sou 8etoun ypoxrewseis kai ta dikaiwmata kai oi epi8umies sou na erxontai teleutaies.......parapono egw den exw...giati panta euriska tropous na 3efeugw....na zw!!!kai auto 8a sunexisw na kanw!me tous allous omws ti ginetai???

kalo apogeumataki...
y.g apisteuth h mousikoula!

Δημητρης 18 Μαΐου 2009 στις 5:12 μ.μ.  

Kαλησπέρα Μαργαρίτα, χάρηκα που βρήκες τον δρόμο για το καινούργιο σπιτικό. Χάρηκα που σου άρεσε επίσης. μα περισσότερο χάρηκα που τα πας καλά!!! μου άρεσε αυτό που είπες πως ζήτε μαζί μας!! Τι μεγάλη και όμορφη αλήθεια!!!
κουράγιο για όσα έμειναν ακόμα!!!

Ανώνυμος,  18 Μαΐου 2009 στις 5:36 μ.μ.  

Σιγά μη δεν ερχόμουνα...
Καλορίζικο το νέο στέκι Δημητρό.
Τελευταία στιγμή είδα την μετακόμιση. Αύριο θα σου γράψω περισσότερα.

Ανώνυμος,  18 Μαΐου 2009 στις 5:37 μ.μ.  

Α...ξέχασα πως είσαι αλλού...Ο πιο πάνω ανώνυμος είναι Αγγελική.Φιλιά.

Δημητρης 18 Μαΐου 2009 στις 5:47 μ.μ.  

Αγγελική μου με χαροποιείς πολύ!! Η πόρτα να ξέρεις είναι πάντα ανοιχτή με τούτη την υπέροχη μουσική να υποδέχεται τους φίλους!!

Truthseeker.Vasiliki 18 Μαΐου 2009 στις 10:37 μ.μ.  

Δημήτρη, πέρασα να πω μια καλησπέρα
και να εκφράσω τον θαυμασμό μου
για την όμορφη ιστοσελίδα σου
με τα ενδιαφέροντα θέματα.

Θα ξαναπεράσω όταν θα έχω
μεγαλύτερη άνεση χρόνου.

Καλή συνέχεια
και καλή δύναμη!

Δημητρης 18 Μαΐου 2009 στις 10:48 μ.μ.  

Το ξέρεις πως είναι πάντα φιλόξενο για όλους το "σπιτικό" μου έτοιμο να φιλέψει τους επισκέπτες του!! να είσαι καλά!!

Ανώνυμος,  19 Μαΐου 2009 στις 12:07 μ.μ.  

καλημερα και απο εδω Δημητρη.Η επιλογη της μουσικής,η εικόνα,οι προσεκτικα διατυπωμενες λέξεις,κατι λενε
Καλη δύναμη