ΝΟΣΤΙΜΟΝ ΗΜΑΡ: μην θεωρήσεις κανέναν δεδομένον

Τρίτη 26 Μαΐου 2009

μην θεωρήσεις κανέναν δεδομένον

Ποτέ μην θεωρείς κάποιον δεδομένον.

Να κρατάς κάθε άνθρωπο κοντά στην καρδιά σου,

επειδή μπορεί να ξυπνήσεις μια μέρα

και να διαπιστώσεις πως έχασες ένα διαμάντι

την ώρα που ήσουν απασχολημένος μαζεύοντας πέτρες....

18 διάβασαν και είπαν σχετικά:

Σταλαγματιά, 26 Μαΐου 2009 στις 9:00 π.μ.: Όλα κινούνται στην ζωή,
Έρχονται, φεύγουν άλλοτε ξανά έρχονται και άλλοτε χάνονται.
Κράτησε ότι αξίζει μα κράτησε το για πάντα και με την ίδια λαχτάρα !

Μέρα καλή
fotini, 26 Μαΐου 2009 στις 9:36 π.μ.: μεγαλη κουβεντα αυτη εδω και σηκωνει και μεγαλη συζητηση.μερικες φορες ποσο δυσκολο ειναι να ξεχωρισεις τις πετρες απο τα διαμαντια!!!μερικες αστραφτουν περισσοτερο...........
korinoskilo, 26 Μαΐου 2009 στις 9:44 π.μ.: ουτε καν πραγματα στον εαυτο μας !!!

καλημερες :)
Δημητρης, 26 Μαΐου 2009 στις 9:52 π.μ.: Αντεύχομαι Αναστασία, μακάρι να μπορούσαμε δεν είναι; Μακάρι να μπορούσαμε να κρατήσουμε για πάντα εκείνο που αγαπάμε... θα το γνωρίζαμε όμως; Θα ήταν σίγουρο αυτό που αγαπάμε; Θα το αγαπάμε και αύριο; ίσως να ταίριαζε αυτό στο carpe diem αλλά ίσως είναι και κάτι άλλο... αυτό που λέει ο λαός μας, "αυτός έδεσε τον γάιδαρο του". Η εγγραφή αυτή, τούτο το γνωμικό θέλει να πολεμήσει...
Δημητρης, 26 Μαΐου 2009 στις 9:53 π.μ.: Πόσο δίκιο έχεις Φωτεινή. Πως να ξεχωρίσεις... αγγέλους φωτός που έχουν μεταμφιεστεί σε αγγέλους σκότους, όπως θα το έλεγε και κάποιος άλλος. Εγώ θα το προχωρούσα λέγοντας πως κι εμείς πολλές φορές βλέπουμε απλές πέτρες ως διαμάντια, ίσως επειδή μας βολεύει... τα διαμάντια έχουν και ρίσκο και κόπο να τα κρατήσεις... Καλη σου μέρα!
Δημητρης, 26 Μαΐου 2009 στις 10:00 π.μ.: Εδώ κι αν είναι τα δύσκολα. Σήμερα αγαπάς το ένα και αύριο το άλλο. Αυτός που είσαι τούτη τη στιγμή, την άλλη είσαι άλλος. Κατα το "τα πάντα ρει". Μα τότε αναρωτιέται κάποιος, βρε παιδί μου, τίποτα δεν υπάρχει να κρατηθώ; Ο Καζαντζάκης θα το έλεγε όμορφα. Μόνο η άβυσο!! Εκεί είναι η ζωή. Τέλος πάντων φιλοσοφία πιάσαμε πρωι πρωι. Θα μου πεις, έχει ώρα η φιλοσοφία; Οχι! Σωστό! Απλά επειδή μας δυσκολεύουν μερικά πράγματα, θέλουμε να βρούμε δικαιολογία να μην τα σκεφτόμαστε!!! Καλημέρες πολλές!!
Μαριάννα Βασιλείου, 26 Μαΐου 2009 στις 1:09 μ.μ.: Καλησπέρα δάσκαλε!!!Πολύ όμορφη και αληθινή και αυτή η εγγραφή!
Καμιά φορά τους ανθρώπους που είναι κοντά μας τους ξεχνάμε,τους παραμελούμε,ξεσπάμε πάνω τους..
Και ασχολούμαστε καμιά φορά με πολύ πιο ανούσια πράγματα,με θαμπές πέτρες...Μακάρι να συνειδητοποιούμε την αξία των ανθρώπων που είναι κοντά μας και να τους δίνουμε ακόμα περισσότερα...Η αγάπη είναι λουλούδι που αν δεν ποτίζουμε μαραίνεται...Καλό σας απόγευμα!Σας αγαπώ πολύ!
Δημητρης, 26 Μαΐου 2009 στις 1:14 μ.μ.: Μακάρι Μαριαννάκι, μακάρι, επειδή μόνο όταν τους χάσουμε θυμόμαστε πόσο απαραίτητοι μας είναι!!! Γι' αυτό και εμείς, έχουμε μάθει να εκτιμάμε και την κάθε στιγμή και όλους όσοι είναι δίπλα μας. Για να τους έχουμε κοντά μας, είτε σωματικά είτε και όταν θα απουσιάζει το σώμα τους, να είναι σαν να μην έχουν φύγει ποτέ!!! Να είσαι καλά κοριτσάκι!!! Εννοείται πως τα αισθήματα είναι αμοιβαία!!!!
η κοπέλα με το καναρινί φόρεμα, 26 Μαΐου 2009 στις 2:13 μ.μ.: Όπως επίσης για να γνωρίσεις νέους ωκεανούς πρέπει να σηκώσεις τα μάτια σου από τη στεριά...

Δημητρό, καλώς σε βρίσκω!
υ.γ.Νοστιμότατο το ήμαρ σου
Skouliki, 26 Μαΐου 2009 στις 2:30 μ.μ.: μακαρι αυτο να αποτελει για ολους μια βαση .....για την ατομικη ευτυχια

καλησπερα
Osiris, 26 Μαΐου 2009 στις 3:06 μ.μ.: Δημήτρη σε χαιρετώ...

Ξέρεις, ζούμε σε εποχές fast food.
Δεν νοιάζονται οι άνθρωποι πλέον για τους πολύτιμους λίθους.
Η επιστήμη, έχει φτιάξει πέτρες που γυαλίζουν πολύ περισσότερο και είναι και φθηνές. Και αν δεν σου αρέσουν τις ξεφορτώνεσαι και χωρίς να σου κοστίζει.

Οι πολύτιμοι λίθοι άλλωστε, σου δημιουργούν και ένα "άγχος" να τους προσέχεις συνέχεια μην τυχόν και στους κλέψουν.

Όμως, όταν θα λείψουν τα διαμάντια, τότε όλοι θα καταλάβουν την αξία τους.
Τότε όμως θα είναι αργά.

Καλό Απόγευμα
Δημητρης, 26 Μαΐου 2009 στις 4:07 μ.μ.: ομορφα ταιριάζει αυτό που είπες κοπέλα με το καναρινί φόρεμα!!!
:)
Καλώς ήρθες, χαίρομαι που ένιωσες όμορφα!!!
Δημητρης, 26 Μαΐου 2009 στις 4:08 μ.μ.: για να δουμε skouliki... για να δούμε...
Καλό μεσημέρι να έχουμε!!
Δημητρης, 26 Μαΐου 2009 στις 4:10 μ.μ.: Καλησπέρα Όσιρι, είναι αλήθεια αυτό για το γρήγορο φαγητό, γρήγορα αισθήματα... όλα του ποδαριού... ούτε τον χρόνο να ευχαριστηθούμε δεν μπορούμε, πόσο μάλλον το ρίσκο των αληθινών σχέσεων!!! Μα έρχεται η ώρα που η εκτίμηση και η μετάνοια παίρνουν αυτό που ζητούν!!!
Καλό μας απόγευμα!!
λιμανάκι, 26 Μαΐου 2009 στις 7:23 μ.μ.: Έτσι γίνεται συνήθως...

Δεν εκτιμάμε κάτι παρά μόνο όταν το χάσουμε...

Καλήσπερα σας

:)
Δημητρης, 26 Μαΐου 2009 στις 9:51 μ.μ.: Δυστυχώς λιμανάκι....δυστυχώς... και περισσότερο δυστυχώς που δεν μας γίνεται μάθημα... Καλησπέρα
Αρτη, 27 Μαΐου 2009 στις 1:13 μ.μ.: κυριε υπαρχουν μερικα διαμαντια που δεν μπορουν να λαμψουν,ειναι ομως διαμαντια..Εμεις τι να κανουμε τοτε?η μια λυση ειναι να αφοσιωθουμε στις πετρες..η αλλη στο να προσπαθουμε μεχρι τελους να τα βρουμε και να τα βοηθησουμε να λαμψουν...
Δημητρης, 29 Μαΐου 2009 στις 4:46 μ.μ.: Τα άλλα διαμάντια τότε, που λάμπουν ήδη, ας δείξουν τον δρόμο!!!!
Καλό σου απόγευμα Αρτεμις!!