μεσητεία

Σε έναν τόπο, οπου τα πάντα ήταν εξαρτημένα από την τύχη και πάνω από όλα η υγεία, όταν οι επιδημίες έκαναν θραύση και οι ενδημικές αρρώστιες τις πιο πολλές φορές ήταν θανατηφόρες, ούτε νοσοκομείο ούτε φαρμακείο και πολλές φορές ούτε γιατρός υπήρχε στο νησί.
Η λαχτάρα για την απόκτηση ενός παιδιού, η αγωνία για τον ξενιτεμένο, η προσδοκία της καρποφορίας της γης, που ήταν ο βασικότερος ίσως παράγοντας της συντήρησης και της επιβίωσης των ανθρώπων και των ζώων, που ήταν οι άμεσοι συνεργάτες τους, τότε που δεν υπήρχαν τα μηχανικά μέσα που πολλαπλασίαζαν τη δύναμη και τις δυνατότητες του ανθρώπου, ούτε τα επιστημονικά μέσα, με τα οποία θα μπορούσαμε να επέμβουμε για να προλάβουμε η να διορθώσουμε τις ιδιοτροπίες της φύσης, όπως η αναβροχιά και οι ασθένειες, όταν τα λογης λογης παράσιτα και ζουζούνια απειλούσαν να φάνε το μόχθο και να καταστρέψουν τη σοδειά, τότε που κανένας δεν υπήρχε να δώσει ένα χέρι ήταν πολύ φυσικό ο άνθρωπος να καταφεύγει σε "Κείνον" που "όλα είναι στο χέρι του" που όταν θέλει όλα γίνονται.
Ήταν λοιπόν πολύ φυσικό τις ώρες της ελπίδας και της αγωνίας να καταφεύγουμε στο Θεό για να ζητήσουμε στήριγμα και βοήθεια. Μόνο που αυτός ήταν πολύ ψηλά και ΄ταν πιθανόν να μην ακούσει και μας συντρέξει.
Μας ήταν πιο βολικό λοιπόν να έρθουμε σε επαφή με τους Αγίους του, που μας ήταν πιο οικείοι και πιο γνώριμοι.
Γι' αυτούς όμως θα πούμε στη συνέχεια...