η θρησκεία στη ζωή του Ιμβριώτη

Ας ανοίξω σήμερα ενα κεφάλαιο που έχει να κάνει με την θρησκεία στην ζωή του Ιμβριώτη.
Εχει πολλές παραμέτρους, όσες μπορέσω σιγά σιγά θα καταγράψω.
Η θρησκεία είναι κανόνας ζωής για μας, τους Ιμβριώτες. Το αν πρέπει η δεν πρέπει πηγάζει από την πεποίθηση μας οτι ετσι το θέλει η δεν το θέλει ο Θεός. Ας μην διαβάσαμε ποτέ την Αγία Γραφή, ας μην καταλαβαίναμε αυτά που ακούγαμε στην εκκλησία, όμως τα νιώθαμε. Κανόνας συμπεριφοράς μας, ήταν η συνείδηση μας. Αυτή ήξερε καλύτερα από όλες τις Γραφές. Αυτή η συνείδηση δεν μας επιβλήθηκε από πουθενά, αλλά είναι καταστάλαγμα γνώσης και πείρας αιώνων. Περιμένει υπομονετικά στα τρίσβαθα της ψυχής μας και μόνο σε ώρες κρίσης αναδύεται, για να αποδώσει κατα πως λένε "τα του Καίσαρος τω Καίσαρι"
Αν εμείς οι Ιμβριώτες, υπακούοντας στην συνείδηση μας, έχουμε σαν γνώμονα ζωής τις δέκα εντολές, δεν το κάνουμε επειδή ξέρουμε πως δόθηκαν από το Θεό στον Μωυσή, αλλά επειδή ξέρουμε πως στον κόσμο τούτο, εμείς και ο "πλησίον" είναι από την μια μεριά και από την άλλη ο Θεός.
Ανάμεσα μας υπάρχει το χάος και κανένα σκαλοπάτι να τον πλησιάσουμε και να μας ακούσει.
Η χρυσή σκάλα με τα πλατιά σκαλοπάτια, όπως συμβαίνει στην χώρα μας ( λέμε τώρα), η κρατική μέριμνα με τις παροχές, τα δάνεια και τις επιχορηγήσεις ήταν άγνωστα σε μας, όχι μόνο σαν έννοιες και υπαρκτά ενεργούμενα αλλά και σαν λέξεις ακόμα.
Οι θεομηνίες;