Σάββατο 12 Σεπτεμβρίου 2009

Ναζίμ Χικμέτ

Αυτό το συννεφιασμένο απόγευμα, με παρασέρνει στα χρώματα του. Τα αρώματα και τις μνήμες. Επειδή οι μνήμες είναι γεμάτες αρώματα. Εκείνα που μόνο εσύ αναγνωρίζεις ανάμεσα σε χίλια.
Είναι δικά σου.
Οχημα προσφέρω για τούτο το ταξίδι.
Ελάτε!
Ας απολαύσουμε μαζί λόγο και μουσική.
Ναζίμ Χικμέτ

8 διάβασαν και είπαν σχετικά:

She 12 Σεπτεμβρίου 2009 στις 6:11 μ.μ.  

Δημήτρη,

πραγματικά πολύ όμορφο, με τρομερή ευαισθησία!

Δεν έχει τύχει να διαβάσω Χικμέτ, παρόλο που έχω ακούσει πάρα πολλά γιαυτόν..καιρός να τον ανακαλύψω λοιπόν!

:-)

Δημητρης 12 Σεπτεμβρίου 2009 στις 8:39 μ.μ.  

Υπάρχει καιρός για όλα Ανάσα, πιστεύω οτι έχεις να κερδίσεις πολλά!!!

Ελιά Μαϊστρα 12 Σεπτεμβρίου 2009 στις 8:44 μ.μ.  

Είναι ν'απορείς πως έγινε η ζωή τόσο σκληρη.
Και χάθηκαν και οι Πιραγιέ και οι Ναζίμ Χικμέτ!
Τί έμεινε;
Καλό βράδυ!

Δημητρης 12 Σεπτεμβρίου 2009 στις 10:04 μ.μ.  

Όπως βλέπεις Ελίτσα μου δεν χάθηκαν, δεν χάθηκαν! Κάποιος πάντα θα φωτίζει την μεγαλωσύνη τους!!!
Τώρα γίναμε δυό!!!

Anastasia 13 Σεπτεμβρίου 2009 στις 12:06 π.μ.  

πολύ καλός ο Ναζίμ Χικμέτ! την καληνύχτα μου Δημήτρη

Δημητρης 13 Σεπτεμβρίου 2009 στις 10:00 π.μ.  

Και η ζωή του εξίσου Αναστασία, ένα ποιημα, ένα έπος!! Να είσαι καλά!

korinoskilo 14 Σεπτεμβρίου 2009 στις 11:41 μ.μ.  

παντα απιθανος ο χικμετ.... οσες φορες και να τα διαβασεις!!!

καλησπερες

Δημητρης 15 Σεπτεμβρίου 2009 στις 11:11 π.μ.  

Εχεις πολύ δίκιο Λένα, απίθανος!!