Κυριακή 6 Σεπτεμβρίου 2009

Τα Σεπτεμβριανά

Προτου μας αφήσει τούτη η μέρα, και οι μνήμες της περάσουν στο παρελθόν, προσπάθησα και κράτησα μερικές. Είναι από αυτές που πονούν. Μερικοί θα ήθελαν να ξεχάσουν τα γεγονότα, αλλά εκείνα μας στοιχειώνουν. Πρέπει. Πρέπει να ειπωθούν για πολλοστή φορά.
Ετσι για να αγιάσει η μνήμη όσων άδικα για μια φορά ακόμα, έπεσαν θύματα....

111.png


112.png


114.png


115.png


Τούτα ήταν τα γεγονότα όπως μου τα διηγήθηκε ο παππούς, και τα έχω καταγράψει στο βιβλίο μου "Μικρασίας Έρως". Ετσι δεν θα μπορούσα να τα παραλείψω...
Την θύμηση του να έχω...εύχομαι...

12 διάβασαν και είπαν σχετικά:

Uid 7 Σεπτεμβρίου 2009 στις 7:01 π.μ.  

Ευτυχώς, που είχε τον χρόνο να μιλήσει μαζί σου ο παππούς σου και έτσι, είσαι σε θέση να γνωρίζεις σήμερα...
Σήμερα οι άνθρωποι δεν πολυσυζητούν μεταξύ τους.

Καλή σου μέρα Δημήτρη
Και καλή εβδομάδα.

Cya

fotini 7 Σεπτεμβρίου 2009 στις 8:25 π.μ.  

μια πολυ πονεμενη σελιδα της συγχρονης ιστοριας μας,που δεν πρεπει να την ξεχναμε ομως,γιατι λαος που ξεχναει την ιστορια του δεν εχει ποτε μελλον.
καλημερα.

Νίκος Λαγκαδινός 7 Σεπτεμβρίου 2009 στις 8:38 π.μ.  

Η μνήμη θα μας σώσει! Και είναι αλήθεια ότι κάποιοι διαγράφουν την ιστορία. Όμως πόσοι νιώθουν ότι η μεγαλύτερη τραγωδία του νεότερου ελληνισμού είναι ακριβώς η Μικρασιατική καταστροφή και ο μεγάλος διωγμός; Νομίζω ότι το βιβλίο σου είναι χρήσιμο. Να είσαι καλά...

Δημητρης 7 Σεπτεμβρίου 2009 στις 7:56 μ.μ.  

Ευτυχώς δεν θα πεί τίποτα πειρατή! Δεν φαντάζεσαι!!!
Καλή μας εβδομάδα!

Δημητρης 7 Σεπτεμβρίου 2009 στις 7:56 μ.μ.  

Δεν θα μπορούσαν παρα να συμφωνήσω μαζί σου Φωτεινή!

Δημήτρης 7 Σεπτεμβρίου 2009 στις 7:56 μ.μ.  

από έναν άνθρωπο που κατάγεται από μία αλησμόνητη πατρίδα δεν περίμενα κάτι λιγότερο.
Πολύ καλή δουλειά κ. Καραβασίλη.

Δημητρης 7 Σεπτεμβρίου 2009 στις 7:57 μ.μ.  

Νίκο καλως ήρθες από το σπιτικό μου!! Να είσαι καλά! Για την τραγωδία συμφωνώ αφού την κουβαλώ μέσα μου... ακόμη και σήμερα!!

Δημητρης 7 Σεπτεμβρίου 2009 στις 7:58 μ.μ.  

Τούτο το σχόλιο αξίζει πολλές ευχαριστίες!!
Την καλησπέρα μου!!

stalamatia 7 Σεπτεμβρίου 2009 στις 9:53 μ.μ.  

Όσοι περάσαμε ξεριζωμούς θυμόμαστε με πάσα λεπτομέρεις εκείνες τις μέρες του ξεριζωμού και με τόσες λεπτομέρειες από την εκει ζωή μας.

Δημητρης 8 Σεπτεμβρίου 2009 στις 1:12 μ.μ.  

Είναι από εκείνα που λες πως "θα τα πάρεις μαζί σου" stalamatia ... έχεις δίκιο!!! Καλό σου μέσημέρι!

Lilith 8 Σεπτεμβρίου 2009 στις 10:00 μ.μ.  

Η προσφυγιά είναι κάτι που δεν ξεπερνιέται ποτέ, Δημήτρη μου.
Ο ξεριζωμός με τη βία, είναι κάτι που δεν "χωνεύεται" ποτέ!
Η Βασιλίνα του βιβλίου σου, "έφυγε νωρίς" που λέει και το τραγούδι.
Το μετά είναι το δύσκολο.
Να' σαι καλά που μας τα θυμίζεις.

Την καλησπέρα μου!

Δημητρης 9 Σεπτεμβρίου 2009 στις 5:15 μ.μ.  

Λίλιθ, ευχαριστώ πολύ για το μοίρασμα των συναισθημάτων, είναι πολύ σημαντικό!