κλοπες

Βιασμοί, απάτες, διαζύγια για λόγους τιμής σχεδόν άγνωστα. Παραπλάνηση και εγκατάλειψη κοριτσιού; από την κοινή γνώμη η απόφαση ήταν τελεσίδικη: γάμος, αλλιώς στον κόσμο αυτόν δεν είχες θέση.
Φόνος; ούτε να το σκεφτεί κανείς. Ενας η δύο κάθε αιώνα κι αυτό από "ώρα κακιά", ποτέ από πρόθεση η εκδίκηση.
Αλλά ας πούμε και την αλήθεια για μια εντολή. Εκείνη που λεει: "ου κλέψεις"
Προπάντων η ζωοκλοπή θεωρούνταν μια απαγόρευση δίχως νόημα. Ε! όχι τώρα, να μην φάμε κι ένα κατσίκι!!! Αυτά τα λαχταριστά "ζούμπερα", τα σχεδόν άγρια, που γύριζαν στα βουνά μόνο και ελευθερα, ήταν μεγάλος πειρασμός. Αλλοτε κλέβαμε από ανάγκη. Κάποιος φαμελίτης, που είχε να θρέψει πολλά στόματα, έβρισκε την εύκολη λύση να βγαίνει τη νύχτα και να πιάσει όποιο βρει μπροστά του. Άλλοτε πάλι για να το γλεντήσουμε. Μικρές παρέες πιάναμε ένα "αθύμιαστο" ένα ανευλόγητο ( τα κλεμένα τα λέγαμε αθύμιαστα) και το ξεκοκαλίζαμε ευφραινόμενοι για την ... επιτυχία. Αν ήταν και της προκοπής και δεν "πάγαινε" ο κόπος χαμένος!!!
Συνεχίζεται.....