νόμος

Ελεγα για τις θεομηνίες...
Πως να αντιμετωπίσει ένας κοινός θνητός τα οργισμένα στοιχεία της φύσης, έχοντας ως άμυνα μόνο τα δυο του χέρια; Και όταν η παραγωγή του, σαν γεωργική ήταν εξαρτημένη πέρα ως πέρα από την διάθεση του ουρανού, από ποιον να ζητήσει βοήθεια;
Μα από ποιον άλλον, εξον από εκείνον που διαφεντεύει τον ουρανό;
Μόνος λοιπόν ο Ιμβριώτης με τον Θεό, γι' αυτό και οι σχέσεις του με Αυτόν ήταν σχέσεις παιδιού προς πατέρα και για να έχει τη "χάρη" του έπρεπε να είναι υποταγμένος στο θέλημά του, αφού αυτός τα μπορούσε όλα, αφού είναι "Μεγαλοδύναμος" κι αυτούς κρατούσε όλα τα αγαθά στα χέρια του, αφού είναι "Πανάγαθος".
Η μόνη σκάλα λοιπόν γι ν' ανέβει λίγο πιο ψηλά και ν' ακουστεί η φωνή του ήταν ο νόμος του Θεού, κι ο νόμος αυτός είχε δέκα άρθρα, τις δέκα εντολές.
Πρώτα απ' όλα και πάνω απ' όλα λοιπόν ο Θεός. Ο,τι γινόταν ήταν θέλημα Θεού, άρα ο,τι ερχόταν από αυτόν ήταν καλοδεχούμενο. Και το απλό παράπονο, ήταν αμαρτία.
Να υβρίσεις τα θεία; Εγκλημα!!!
Οι γονείς ήταν πρόσωπα ιερά, ο πλησίον αδελφός, γι' αυτό και τα υπόλοιπα άρθρα του παραπάνω νόμου, ήταν στην "σκιά".
Στην Ίμβρο υπήρχαν φυλακές, αλλά ήταν πάντα κλειδωμένες. Σπάνια άνοιγαν, όταν κανένας είχε δούναι και λαβειν με τις αρχές, τότε ήτα σίγουρο πως...είχε άδικο!!
Συνεχίζεται....