Κυριακή 30 Αυγούστου 2009

Στα όρη στ' άγρια βουνά.


Δεν ξέρω αν θυμάστε την κυρα Μαρίκα.
Η κυρά Μαρίκα είναι η ξεματιάστρα του χωριού μας. Ήταν και συνεχίζει να είναι, στο πείσμα της τεχνοκρατούμενης επέλασης του καιρού.
Λοιπόν, πριν από λίγο καιρό την χρειάστηκα. Σας είχα πει οτι όταν το επιτρεψει θα σας πω, επάνω επάνω, λίγα από την "τέχνη" της.
Τον λόγο για τούτη την αποκάλυψη να μου επιτρέψετε να τον κρατήσω κρυφό. Προς το παρόν. Επειδή από ο,τι βλέπω, σιγά σιγά δεν μένει τίποτα κρυμένο σε αυτό το ιστολόγιο της θυμησης και της νοσταλγίας.
Χρησιμοποιεί το "κάπνισμα" η κυρά Μαρίκα.
Για την κυρία Ευτέρπη θα σας μιλήσω άλλη φορά.
Η κυρα Μαρίκα, έχει ένα θυμιατό σπιτικό με αναμμένα κάρβουνα. Βάζει λίγο βασιλικό του Επιταφίου, τρία μοσχοκάφια (τα λένε και γαρίφαλα), τρία κουκιά αλάτι κι ένα ψίχουλο ψωμί. Κάνει με το θυμιατό τρεις κύκλους, πάνω από το κεφάλι του "βασκαμένου" ψιθυρίζοντας μερικά λόγια ακατάληπτα για τους άλλους, ενώ τα καιόμενα υλικά σκάζουν στη φωτιά. Οσο πιο δυνατά είναι τα "τσακ τσακ" τόσο πιο μεγάλος είναι ο βαθμός της βασκανίας. Υστερα κάνει τρεις φορές το σημείο του σταυρού μπροστά στο πρόσωπο του βασκαμένου και αδειάζει το περιεχόμενο του θυμιατού σε μια σουπιέρα με νερό, ενώ ο "άρρωστος" σκύβει από πάνω για να αναπνεύσει τον αχνό που βγάζουν τα κάρβουνα που σβήνουν. Ύστερα, η κυρα μαρίκα βουτά το χέρι της στο νερό και με τα δάχτυλά της ραντίζει τρεις φορές το πρόσωπο του, να τον κάνει να τρομάξει ( εκείνει το λέει "να ξ'πασει") και του δίνει να πιεί τρεις γουλιές από το νερό.
Η κυρά Μαρίκα δεν γνωρίζει από αμαρτίες και άλλα τέτοια. Δεν θεωρεί οτι κάνει κάτι κακό. Ετσι της το έμαθε η γιαγιά της έτσι το κάνει.
Να σας πω την αλήθεια έχει γιαραντήσει πολλούς. Συζητήσεις θεολογικές και φιλοσοφικές δεν ξέρει να κάνει. Θαρρεί πως κάνει το καλό, επειδή βλέπει στα μάτια των αρρώστων την υγεία όταν φεύγουν από το σπίτι της.
Στα όρη στ' άγρια βουνά!

18 διάβασαν και είπαν σχετικά:

korinoskilo 31 Αυγούστου 2009 στις 8:41 π.μ.  

γιατι θεωριτε αμαρτια το ξεματιασμα?!!!


καλημερα

Ελιά Μαϊστρα 31 Αυγούστου 2009 στις 11:14 π.μ.  

Ετσι ακριβώς με ξεβάσκανε η γιαγιά μου..Να σε.....καπνίσω μου έλεγε...Ελίτσα μου(εξ ου και το ψευδωνυμό μου). Να είσαι καλά Δάσκαλε που μου τη θύμησες!

Κορίνα αυτό που λές δεν το έχω ξανακούσει είναι αλήθεια;
Εγώ να σου πώ...κάνω πράγματα που ίσως δεν συμφωνουν με τη θρησκεία όπως το παραπάνω αλλά τιμής ένεκεν στη γιαγιά μου.Να μή σου πώ οτι και για την πίστη μου εκείνη ευθύνεται.
Συγνώμη Δάσκαλε για τη συζήτηση.

Καραβάκι 31 Αυγούστου 2009 στις 12:43 μ.μ.  

Tην πιο όμορφη ευχή βασκανίας,μου την έλεγε μια γριούλα στην Κρήτη.Δεν ήταν προσευχή.Μα μέσα στο ψιθύρισμα της άκουγα να λέει για ελαφίνες και δάση.Κάθε φορά που με ξεματιάζε,της έδινα ένα μεγάλο φιλί.Νομίζω ότι θα την θυμάμαι πάντα.Και την ευχή και τη γιαγιά Μαρία...Καλημέρα κυρ δάσκαλε και καλή βδομάδα!

maroulada 31 Αυγούστου 2009 στις 1:21 μ.μ.  

ΕΙΣΑΙ ΘΗΣΥΑΡΟΣ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΣΥΛΛΕΚΤΗ ΟΜΟΡΦΩΝ ΚΑΙ ΠΟΛΥΤΙΜΩΝ ΕΙΚΟΝΩΝ (ΟΡΑΤΩΝ ΚΑΙ ΑΟΡΑΤΩΝ)!!!

Δημητρης 31 Αυγούστου 2009 στις 5:04 μ.μ.  

Λένα, είναι μεγάλη ιστορία... και διφορούμενη... κάτι σαν λαική θρησκευτικότητα...

Δημητρης 31 Αυγούστου 2009 στις 5:05 μ.μ.  

Ελίτσα, σε ευχαριστώ πάρα πολύ!!!!

Δημητρης 31 Αυγούστου 2009 στις 5:05 μ.μ.  

Χαίρομαι για τις αναμνήσεις Γλυκερία, ελπίζω να πιάνανε οι ευχές!!!
Καλή μας εβδομάδα!!!

Δημητρης 31 Αυγούστου 2009 στις 5:06 μ.μ.  

Μαρουλάδα, καλή μας εβδομάδα!!!
Χαίρομαι που βρίσκεις το ιστολόγιο ενδιαφέρον!!!
Να είσαι καλά!!

Lilith 1 Σεπτεμβρίου 2009 στις 11:23 π.μ.  

Η πίστη και των δύο (αυτού που ξεματιάζει και αυτού που ξεματιάζεται) στη διαδικασία, έχουν σαν αποτέλεσμα το... ξεμάτιασμα! :)

Καλό μήνα Δημήτρη μου!

Δημητρης 1 Σεπτεμβρίου 2009 στις 2:14 μ.μ.  

καλό μήνα Λίλιθ μου!!! Οπως και να είναι, το γεγονός είναι οτι η "σχέση"
φέρνει αποτέλεσμα!!!

Καραβάκι 1 Σεπτεμβρίου 2009 στις 3:39 μ.μ.  

Ένα μπουκέτο χρυσάνθεμα για το σπιτικό σου κι ευχές για έναν καλό μήνα!

ΔΥΣΠΙΣΤΟΣ 1 Σεπτεμβρίου 2009 στις 4:50 μ.μ.  

Φίλε Δημήτρη, καλό μήνα να έχεις...
Έχεις μια καταπληκτική ικανότητα να μας θυμίζεις ωραίες στιγμές του παρελθόντος.
Έτσι έκανε και η γιαγιά μου η Δήμητρα, εκ Κωνσταντινουπόλεως προερχομένη.
Και όταν μεγάλωσα και με τις γνώσεις της φυσικής που αποκτούσα, απομυθοποιούσα τα φαινόμενα, θύμωνε.
Αν το μοσχοκάρφι ήταν σχετικά φρέσκο, έκαμνε "τσαφ". Παλιό και ξερό όχι (διαστολή του εγκλωβισμένου νερού, στο φρέσκο).
Είχανε όμως αποτελεσματικότητα, λόγω αυθυποβολής και τα ακατάληπτα λόγια ήταν από τον βίο του Αγίου Κυπριανού.
Νάσαι καλά.

Δημητρης 1 Σεπτεμβρίου 2009 στις 8:06 μ.μ.  

Γλυκερία μου σε ευχαριστώ και αντεύχομαι για ένα γλυκό φθινόπωρο!!

Δημητρης 1 Σεπτεμβρίου 2009 στις 8:08 μ.μ.  

Δύσπιστε, όνομα και πράγμα!!!
Ο μύθος συντηρησε και συντηρεί πολλούς ανθρώπους. Δεν πειράζει να ζούμε αυτούς, μερικές φορές η παραμυθία μπορεί να μας βοηθήσει να αντέξουμε παραπάνω από οσο νομίζουμε οτι αντέχουμε.
Πάρε παράδειγμα τις αναμνήσεις σου!!!
Καλό βράδυ!

ippoliti_ippoliti 1 Σεπτεμβρίου 2009 στις 10:48 μ.μ.  

Γλυκύτατη ανάρτηση, είτε λόγω αυθυποβολής είτε λόγω της σχέσης "ματιαζόμενου και ξεματιάστρας", είτε γιατί κάποιοι έχουν αρνητική ή θετική ενέργεια, εγώ ως τρίτη γενιάς μικρασιάτισσα την πιστεύω αυτήν την ιστορία, την υιοθετώ ως την έμαθα. Ετσι ως "λαϊκή θρησκευτικότητα " που λέτε κι εσείς.
Καλο σας βράδυ και καλό μήνα

Ανώνυμος,  1 Σεπτεμβρίου 2009 στις 11:17 μ.μ.  

μπορεις σε παρακαλω να μου αναφερεις τις ριζες που έχει αυτο το έθιμο και κατα πόσο στηρίζεται στη λογική;;;ευχαριστώ,καλό μήνα!

Δημητρης 2 Σεπτεμβρίου 2009 στις 8:06 π.μ.  

Καλό μήνα ippoliti, είναι στ' αλήθεια γλυκές οι αναμνήσεις, όταν κυρίως δεν έχεις να κρατηθείς από κάπου σε τούτες τις τεχνοκρατικές και κρύες εποχές....

Δημητρης 2 Σεπτεμβρίου 2009 στις 8:08 π.μ.  

Καλημέρα,
οι ρίζες της λαικής θρηκευτικότητας είναι χαμένες μέσα στον χρόνο και τις καρδιές των ανθρώπων...όσο για την λογική διάβασε παραπάνω τον δύσπιστο για να καταλάβεις!!