Ναζρεντίν Χότζας

Πως ήρθε η κουβέντα σήμερα το μεσημέρι και θυμήθηκα τον Χότζα.
Τον Ναζρεντιν Χότζα.
Εκείνη την μυθική μορφή που έχει σφραγίσει τα παιδικά μου χρόνια. Έχω ακούσει τόσες πολλές ιστορίες, ώστε μόνο τώρα καταλαβαίνω οτι ο πατέρας μου μας διηγόταν τις ιστορίες αυτές, όχι μόνο για διασκέδαση αλλά και για όργωμα του μυαλού και τις ψυχής μας.
Δεν καταλαβαίνουν όλοι με την πρώτη ανάγνωση τις ιστορίες του, είναι αλήθεια.
Μα και γι' αυτό γράφτηκαν. Τώρα έμαθα οτι πρόκειται για τις ισλαμικές ζεν ιστορίες. Να σε μάθουν να ανοίγεις και άλλες διεξόδους για την διεύρυνση της αντιληπτικότητας του νου σου.
Λοιπόν, για να μην κάνω αναλύσεις, δεν είναι άλλωστε σκοπός τούτης της εγγραφής, ορίστε δυο από αυτές που θυμάμαι.
Οποιος μπορεί ας βρει τον κρυμένο θησαυρό τους:

Μια φορά ο Χότζας είχε να μιλήσει σε μια συγκέντρωση σε κάποια γειτονική πόλη κι έφτασε λίγο καθυστερημένος, αλλά εντελώς γυμνός. Οπότε ο κόσμος άρχισε να ρωτάει γιατί είναι γυμνός κι εκείνος απάντησε: «Βιαζόμουν τόσο πολύ να ντυθώ που ξέχασα να βάλω τα ρούχα μου.

Ορίστε και μια άλλη:

Μια μέρα ο Χότζας πήγε να δει έναν ψυχίατρο. Ξάπλωσε στον καναπέ και είπε:
«Το πρόβλημά μου γιατρέ είναι ότι δεν μπορώ να θυμηθώ τίποτα».

Άραγε θυμάται ο καθένας μας την αλήθεια που ήδη ξέρει;