Σάββατο 22 Αυγούστου 2009

το φεγγάρι...οι φωτιές... μεσα από το σπίτι μου...

Μπορώ να καταλάβω πολύ εκείνους που από την μια στιγμή στην άλλη έμειναν δίχως σπίτι.
Είμαι εγώ.
Κι εγώ μια φορά στη ζωή μου ένιωσα την φωτιά να μου καίει τη ζωή μου, να με διώχνει από το σπίτι μου.
Καταλαβαίνω τι σημαίνει να βλέπεις το σπίτι σου να λυγίζει από τον βιασμό. Να σου φωνάζει για βοήθεια κι εσύ να μην μπορείς να κάνεις τίποτα παρά να στεγνώνεις τα δάκρυα σου.
Με τον καιρό περίμενα πως θα καταλαγιάσει η ανάγκη να φωνάξω να θυμώσω να κλάψω.
Ψέματα.
Δεν έγινε τίποτα.
Μπροστά στην ίδια εικόνα της καταστροφής, μεταφέρομαι αμέσως στο σπιτικό μου.
Αστεγοι συνοδοιπόροι, υπάρχει τρόπος για να δεις καταματα αυτό που συνέβη.
Σαρκασμός και υπέρβαση.
Αλλιώς, θα είμαστε μέσα σε ένα δωμάτιο και θα χτυπάμε τους τοίχους μέχρι να ματώσουμε. Μάταια.
Το φεγγάρι πανωθε μας:

13 διάβασαν και είπαν σχετικά:

Imvriotis 23 Αυγούστου 2009 στις 3:26 π.μ.  

ελπιζω μεχρι να ξημερωσει η επομενη μερα..να μην ειναι πολλοι αυτοι που θα ταυτιζονται με το παραπανω...
καλο ξημερωμα

Ελιά Μαϊστρα 23 Αυγούστου 2009 στις 12:49 μ.μ.  

"Τα σπίτια που είχα ,μου τα πήραν.
Ετυχε να είναι χρόνια δίσεχτα..
..πόλεμοι χαλασμοί ξενητεμοί..
Κάποτε ο κυνηγός βρίσκει τα διαβατάρικα πουλιά κάποτε όχι. Το κυνήγι ήταν καλό στα χρόνια μας,
πήραν πολλούς τα σκάγια.
Οι άλλοι γυρίζουν ή τρελαίνονται στα καταφύγια.

Δεν ξέρω πολλά πράγματα από σπίτια..ξέρω πως έχουν τον καυμότους τίποτ'άλλο.Καινούργια στην αρχή σαν τα μωρά...
Μα όταν τελειώσει ο αρχιτέκτονας,αλλάζουν.Ζαρώνουν ή χαμογελούν ή ακόμη πεισματώνουν
με κείνους που έφυγαν,μ' 'αλλους που θα γυρίζανε άν μπορούσαν,ή που χαθήκαν ,τώρα,πουέγινε ο κόσμος ένα απέραντο ξενοδοχείο.."

Ανερυθρίαστα κλεμμένο και αναιδώς παραποιημένο....για σένα Δάσκαλε

από την ελιτσα (γόνο ατίθασων Αιολαίων)

Δημητρης 23 Αυγούστου 2009 στις 1:36 μ.μ.  

Με συγκίνηση το δέχομαι φίλη μου Ελίτσα!! Με συγκίνηση!!!!
να είσαι πάντα καλά και ατίθαση!!!!

Χάρις 23 Αυγούστου 2009 στις 2:15 μ.μ.  

Δημητρό,

φεύγοντας από το σπίτι σήμερα
πήρα δυο ρούχα και την ταυτότητά μου
δεν ξέρω αν θα το βρω σαν πίσω θα γυρίσω. Το σημαντικό όμως είναι πως χρειάστηκε να δω δυο πράγματα: ένα, πως ό,τι στ' αλήθεια χρειάζομαι είναι τούτα τα λίγα και, δύο, πως, ο άνθρωπος είναι πράγματι ένα εξαιρετικά αφελές και ατελές ον..

Να είσαι καλά
Φιλί

Δημητρης 23 Αυγούστου 2009 στις 2:44 μ.μ.  

Είναι όμορφο και λυτρωτικό Χάρις να "έχεις κάψει την καλύβα σου". Τί έχεις να φοβηθείς πιά, παρα μονάχα την αφέλεια και την ατέλεια σου...τα οποία στο κάτω κάτω μπορείς και να τα χρησιμοποιήσεις υπέρ σου...ως μαθήματα... Καλή συνέχεια !!!

Moody 23 Αυγούστου 2009 στις 9:46 μ.μ.  

Καλά τα λέει η Χάρις....
Ένας σπουδαίος μαθηματικός κάποτε είχε πει ότι ευτυχισμένος άνθρωπος είναι αυτός ο οποίος μπορεί να μεταφέρει όλα του τα υπάρχοντα με τα δυό του χέρια.....
Και εδώ έγινε χαμός(ευτυχώς χωρίς να καούν σπίτια)....Αναρωτιέμαι αν αυτή την φορά οι αρμόδιοι θα ζητήσουν συγγνώμη.....Πάντως οι σημερινές σπίθες ,θα τροφοδοτήσουν τις φωτιές του επόμενου "Δεκέμβρη"....
Σε αφήνω με αυτό το απόσπασμα http://v-de-vendetta89.blogspot.com/2009/08/blog-post_23.html .

Δημητρης 24 Αυγούστου 2009 στις 8:49 π.μ.  

κάηκαν και σπίτια αγαπητέ φίλε... κάηκαν...δύσκολα μαθηματα διδάχτηκαν...οι αρμόδιοι...εννοείς εκείνοι που έχτισαν σπίτια μέσα στο δάσος; - λέγε με και καταπατητη; - Συμφωνώ με το απόσπασμα του Καζαντζάκη αλλά δεν κατάλαβα τον "Δεκέμβρη"...
Καλή εβδομάδα να έχεις

korinoskilo 24 Αυγούστου 2009 στις 10:45 π.μ.  

απιθανη η αισιοδοξη νοτα που δινεις....
αλλα γιατι να μενει η πικρα που εσυ ξερεις καλυτερα απο ολους....

ποτε και σε ποια ζωη θα βαλουμε επιτελους μυαλο?!!!


καλημερα

Δημητρης 24 Αυγούστου 2009 στις 11:53 π.μ.  

αυτή τη ζωή έχουμε ρε Λένα! Αυτή! Και την πετάμε δυστυχώς.... θα τα ξεχάσουμε πάλι όλα.... μέχρι την επόμενη φορά. Θα δοθούν επιδόματα ντροπής και ενοχής και θα επιδοθούμε στην νέα γρίππη... και η ζωή συνεχίζεται! Καλημέρα!

Καραβάκι 24 Αυγούστου 2009 στις 5:15 μ.μ.  

Θα τα ξεχάσουμε πάλι όλα... Δυστυχώς!Οι μνήμες και η μνήμη μας εξατμίζονται μέρα τη μέρα...Δεν είμαστε άνθρωποι μωρέ Δημητρό... και τα φώτα του πολιτισμού και τις ένδοξες σελίδες τις ακούω βερεσέ.Ποτέ δεν θα αλλάξει τούτος ο τόπος.Έπαψε να είναι ευλογημένος...

Δημητρης 24 Αυγούστου 2009 στις 10:07 μ.μ.  

Αυτός ο κόσμος δεν θα αλλάξει ποτέ...
Καληνύχτα Κεμάλ....
Καλό βράδυ Γλυκερία!

Ανώνυμος,  26 Αυγούστου 2009 στις 11:40 π.μ.  

Οχι και δεν ντρέπομαι να το πω δεν λυπήθηκα καθόλου για εκείνους που έχτισαν σπίτια μέσα στο δάσος; - λέγε με και καταπατητη; - !
Αντίθετα λυπήθηκα για μας τους υπόλοιπους που θα εξακολουθήσουμε να ζούμε σε μια πολιτεία καμμένη ΄(
Οπως είπε και η Αζα ο τόπος τούτος έπαψε να είναι ευλογημένος.Το Χειμώνα ή θα μας πνίγουν οι βροχές ή θα υποφέρουμε από ανομβρία!Το Καλοκαίρι θα μας καίνε οι καυσωνες!Κι αν επειγόντως δεν γίνει και το Κτηματολόγιο να τους δέσει πια τα χέρια, αν δεν εφαρμοστούν οι νόμοι καιρός είναι να φέυγουμε σε αναζήτηση άλλης γης.. άλλης πατρίδας Δημητρό μου.Εδώ άρχισε να γίνεται Κόλαση!