Στην Παναγιά την Μπαλωμένη

Στην Ίμβρο θαυματουργή είναι η "Παναγιά η Μπαλωμένη".
Είναι χτισμένη στην μέση μιας κάθετης σχεδόν πλαγιάς, που κατεβαίνει ως τη θάλασσα απέναντι στη Σαμοθράκη. Η τοποθεσία λέγεται Μεσάδι. Βρίσκεται σχεδόν σε ίση απόσταση από τα χωρια Σχοινούδι και Αγρίδια. Ο δρόμος είναι γεμάτος κακοτοπιές. Περνάει ανάμεσα σε γκρεμούς και χαράδρες. Αυτό όμως δεν εμποδίζει τους προσκυνητές να πηγαίνουν δυο ώρες δρομο με τα πόδια και πολλές φορές ξυπόλητοι.
Κάθε χρόνο το Δεκαπεντάυγουστο, ανήμερα της γιορτής της, κόσμος πολύς πήγαινε, γιατί ήταν παρηγοριά και ελπίδα όλων των πονεμένων και των πενομένων.
Μεγάλη η χάρη της. Πολλά τα τάματα.
Οι πιο πολλοί πήγαιναν με τα πόδια αλλά όχι με "άδεια χέρια". Άλλος σήκωνε στην αγκαλιά ένα παιδί που του "έδωσε η χάρη της", η το έσωστε από βαριά αρρώστια, άλλος κουβαλούσε στον ώμο ένα λαγήνι λάδι, άλλος σαν τον καλό ποιμένα ένα αρνί ζωντανό, άλλος έναν τρουβά κερί κι άλλοι άλλα, ο,τι είχαν τάμα.
Κι όλοι ετούτοι, οι πιο πολλοί ξιπόλητοι περπατώντας πάνω στις σκληρές πέτρες που έκαιγαν από τον αυγουστιάτικο ήλιο, τα ξερά σύκα και αγκάθια. Δεν ήταν λοιπόν μόνο η προσφορά, αλλά και η δοκιμασία, στην οποία υπέβαλαν τον εαυτό τους, μια δοκιμασία που ήταν χαρά και ικανοποίηση, γιατί όπως έλεγαν και ομολογούσαν, ούτε κούραση, ούτε πόνο αισθάνονταν κι ούτε ένα σημάδι κακουχίας φαίνονταν στα πόδια τους.
Απίστευτο με τα μέτρα της λογικής, λογικό όμως με τα σταθμά της πίστης. Σαν τους Αναστενάρηδες, που αλωνίζουν ξιπόλητοι τα αναμένα κάρβουνα και δεν καίγονται.
ΥΓ
Τούτο το τελευταίο, ο Ερημίτης http://herimitis.blogspot.com θα το πει καλύτερα.
ΥΓ2
Ετοιμάζομαι για ταξίδι...