husaf

"Α. όλα κι όλα! Μπορεί να παντρέφτηκες, να έφυγες από κοντά μου, αλλά ένα να έχεις μέσα στην καρδιά σου. Τα ήθη μας και τα έθιμα μας!"
"Τι λες ρε μάνα;" την ΄ρωτησα έτσι αναστατωμένη που την είδα εχθές.
Πέρασε για καφέ.
Όποτε έρχεται, αυτό γίνεται, είτε για να φέρει πεσκέσια, είτε για να μοιραστεί κάτι που την αναστάτωσε.
Τώρα ήταν το δεύτερο.
Άκου λέει δεν νηστεύουμε! Εμείς, γιορτή σαν την σημερινή ούτε λάδι δεν τρώγαμε!"
"Έλα ησύχασε!" της λέει η γυναίκα μου. "Εμεις δεν τα ξεχνάμε αυτά!"
"Το ξέρω θυγατέρα μου! " είπε αναστενάζοντας. "Τι απομεινε πια!"
Πήρε δυο ανάσες και είπε:
Θα σας φτιάξω χουσάφι!
Οι μνήμες της γεύσης αναστατώθηκαν!
Μετά από τα ζαρζαβατικά, θα φάμε χουσάφι με ρύζι.
"Πως φτιάχνεται;" ρώτησε η Μαρούλα
"Πάμε στην κουζίνα!"
Πήγαν εκεί. Και γω από κοντά.
"Σταφίδες θέλουμε, ξανθές. Θέλουμε νερό και κανέλα. Έχουμε;"
"Εννοείται!! και άλλα μπαχάρια!"
"Ωραία! "
Μπήκε η χύτρα στη φωτιά, το νερό, βράζουν οι σταφίδες με την κανέλα τα γαρύφαλλα, το κονιά και την ζάχαρη!
"Άλλα φρούτα αποξηραμένα μπαίνουν;" ρώτησε η Μαρούλα
"Ο,τι θες" της είπε εκείνη. "Αλλά εμείς επειδή οι σταφίδες ήταν πιο πρόχειρες, τις χρησιμοποιούσαμε. Βάζεις βερύκοκα, δαμάσκηνα. Οσα είχε προνοήσει η νοικοκυρά να έχει στο "φανάρι" της!
Το ρύζι ταυτόχρονα! Σε άλλο μάτι.
Αφού κρύωσε το ρύζι, σε ένα κουπάκι και από πάνω με την κουτάλα το χουσάφι. Ταξίδι γεύσης και θύμησης!
"Θυμάσαι;" με ρώτησε. "Θυμάσαι που βράζαμε στάρι και το τρώγαμε με μέλι;"
Εγώ όχι απλά θυμόμουν, δεν ήμουν εκεί... με είχε πάρει ο χρόνος στις φτερούγες του για την πατρίδα...