μακαρι να φανερώσει

Η μάνα μου πολύ τον ευλαβούνταν τον άγιο Φανούριο.

Κάθε χρόνο μας μάζευε όλους, και σαν έφτιαχνε την φανουρόπιτα μας έλεγε τούτη την ιστορία:

"Η μάνα του Αγίου δεν ηκαμε καλό ποτέ τζη. Μόνο ένα κρομμυδύφυλλο ήδωσε μια βολά σ'ένα διακονιάρη. Σαν απόθανε ήβραζε σ'ένα καζάνι με πίσσα και ο Άγιος αρώτησε: α-Γιάντα η μάνα μου είναι εκειά μέσα;


Ο Μιχαήλ Αρχάγγελος τ'απηλοήθηκε: -Γιατί δεν ήκαμε ποτέ καλό. Να ρίξομε το κρομμυδόφυλλο που ήδωσε κι ανέ τηνέ σηκώσει να βγει επάνω, να σωθεί...

Ερίξανε το κρομμυδόφυλλο και η μάνα ντου βγήκε στα χείλια του καζανιού μαζί με τρεις άλλες γυναίκες που πιαστήκανε κι αυτές από το κρομμύδι. Μα η μάνα ντου τώσε δίνει μια σπρωξιά και πέφτουνε πάλι μέσα. Τοτεσάς λέει ο Αρχάγγελος: Θωρείς πως κι επαέ είναι ακόμη κακή.


Τοτεσάς ο Άγιος Φανούριος ζήτησε μια χάρη: Να μην πηγαίνουνε πράμα γι'αυτόν, μόνο για τη μάνα ντου για να λένε να τση συγχωρέσει ο Θεός..."




Ύστερα, μετρούσε τα υλικά της να είναι η επτά, η εννιά και την έφτιαχνε μπροστά στα δικά μας έκπληκτα μάτια. Μας άρεσε να βλέπουμε με πόση αγάπη και ευλάβεια ζύμωνε, ανακάτευε τα παρακάτω υλικά:

1 ποτήρι λάδι.


1 ποτήρι ζάχαρη.


1 ποτήρι χυμό πορτοκάλι.


1 κουταλιά κουταλιά ξύσμα πορτοκαλιού


3 ποτήρια αλεύρι που φουσκώνει μόνο του


1 κουταλάκι σόδα


1 κουταλιά κανελογαρύφαλα


1/2 ποτήρι καρύδια χοντροκομμένα


1/2 ποτήρι μαύρες σταφίδες


Χτυπούσε το λάδι με τη ζάχαρη, πρόσθετε το ξύσμα και το χυμό του πορτοκαλιού, και τέλος το αλεύρι με τα υπόλοιπα υλικά. Τα άδειαζε σε ένα ταψί και το έβαζε στην μασίνα ( ένα πολυμηχάνημα εποχής με ξύλα για φωτιά) για 50 λεπτά.

Όταν την έβγαζε ψημένη, την πασπάλιζε με άχνη και κατευθείαν στην εκκλησιά για να την διαβάσει ο παπάς.

Μακάρι να μας φέγγει όλους ο άγιος Φανούριος.