Σήμερα Κυριακή, μέρα που η ψυχή ανυψώνεται σε άλλες σφαίρες, ίσως μακριά από όσα την φυλακίζουν, καλώ σας για ένα ταξιδάκι.
Καράβι προσφέρουν τα ιμβριωτόπουλα που κρατούν αναμένο το κερί της θύμησης πολύ μακριά από την πατρίδα τους και όμως, τόσο κοντά στην αγκαλιά της.
Έφτιαξαν από την Αυστραλία ένα βίντεο, σκέτη νοσταλγία.
Πως θα μπορούσα να μην το καρφιτσώσω στην καρδιά μου σήμερα.
4 διάβασαν και είπαν σχετικά:
φανταζομαι τι επαθες οταν τα ειδες!!!
μπραβο τους...
ακομη και τα ερειπια φανταζουν ομορφα οταν αγαπας εναν τοπο
χαρουμενο υπολ κυριακης :)
...ξερω ότι η πιο γλυκιά πατρίδα είναι η καρδιά...αλλά τι να κάνουμε εμείς που τις στερούμαστε και μας τρώει το σαράκι να επιστέψουμε έστω και για λίγο;
Λένα δεν μπορείς να φανταστείς!!!
Τις φωτογραφίες τις είδα και τις ξαναείδα πάρα πολλές φορές!! Κάθε φορά με διαφορετικές αναμνήσεις και συναισθήματα!!! Να είσαι καλά που με "προσέχεις". Ευχαριστώ!!
Να μην ξεχάσουμε Δημήτρη! Να μην ξεχάσουμε, βρίσκοντας διάφορους τρόπους, όσους υπαγορεύει η καρδιά!!
Δημοσίευση σχολίου