"Α ρε πιλάφια!!!"

Ευτυχώς που τελευταία φυσάει ένα δροσερό βόρειο αεράκι, και κάνει τις επιθυμίες μου για περίπατο πραγματικότητα.
Ετσι άδραξα την ευκαιρία και κανόνησα μια συνάντηση με εκείνους που υπηρετήσαμε μαζί στο Ναυτικό.
Μου αρέσουν τέτοιες συναντήσεις.
Με παλιούς συμμαθητές, με εκείνους που συνυπηρετήσαμε, με πατριώτες από τα μέρη μας.
Εχουν χάρη. Σκεπασμένες με ένα πολύχρωμο καμβά αναμνήσεων, νιώθεις σχεδόν προστατευμένος μέσα εκεί, από το δρεπάνι του χρόνου.
Είναι και δυο "μόνιμοι" στην παρέα. Μόλις τους δούμε, φωνάζουμε όλοι:
"Καλώς τα πιλάφια!!"
Και δώστου τα γέλια και τα πειράγματα. Όπως τότε.
Πιλάφια τους ανεβάζαμε, πιλάφια τους κατεβάζαμε. Νομίζω πως ακόμα και σήμερα δεν έχει αλλάξει.
"Ρε σεις", λέει ένας τους "δεν σταματάμε σήμερα αυτό το βιολί, και να κάνουμε στην πράξη αυτό που λέτε;"
"Πάει, σαλέψανε από το πολύ πιλάφι!" είπα εγώ.
"Για σένα πήγαινε η πράταση" μου λένε. "Ολο λόγια είσα μου φαίνεται!! Σμύρνη και Μικρασία και ήθη και έθιμα και φαγητά! Είναι ή δεν είναι φαγητό το πιλάφι;"
Σώπασαν όλοι και πήραν να με κοιτάζουν με νόημα.
"Αντε ρε! είπε γελώντας "θα σας κάνω το τραπέζι σήμερα" "Πάμε σπίτι μου!"
Στριμωχτήκαμε στην κουζίνα όλοι.
"Ατέμ πιλάφ" θα φάμε.
"Τι;" είπαν οι μονιμάδες και ξερογλύφτηκαν
"Ατζεμ πιλάι!" έτσι, για να σας τιμήσω.
"Ευκολο είναι;"
"Εμεις εκεί, είμασταν μερακλήδες! Αυτό το ξέρετε! Δεν σημαίνει όμως οτι ξοδεύαμε ώρες στην κουζίνα. Είχαμε και άλλες δουλειές. Μουσική. Πολιτισμό. "
"Και χωράφια!" με πείραξαν οι άλλοι
"Ναι ρε και χωράφια, γιατι τι έχουν τα χωράφια. Δίχως αυτά δεν θα τρώγαμε σήμερα το πιλαφι αυτό. Λοιπόν, χρειάζομαι: 2 κούπες ρύζι γλασσε, 1 κούπα κριθαράκι, λίγο λάδι, 5 μιση κούπες νερό και αλατοπίπερο."
"Και πως γίνεται;"
"Θα βάλω το λάδι στην κατσαρόλα, ύστερα θα ρίξω το κριθαράκι μέχρι να γίνει καφετί, θα ρίξω το νερό και το αλάτι και θα σκεπάσω την κατσαρόλα. Μόλις βράσει το νερό, θα ρίξω το ρύζι και θα περιμένω να πιεί όλο το νερό. 2 3 ανακατέματα θέλει."
"Αυτό ήταν;"
"Αυτό" έτσι το κάνει ο παππούς μου.
"Δεν έχει κάποιο μυστικό; κάτι να κάνεις ρε παιδί μου το κομμάτι σου σε καμιά... ξέρεις τώρα...."
"Αντε ρε, αφού θέλετε να τα μάθετε όλα θα σας πω. Η κυρα Μαρίκα η γειτόνισσα έλεγε πως το ρύζι δεν το πλένει για να γίνει σπυρωτό. Εκείνη το φτιάχνει με ζωμό από κοτόπουλο χωριάτικο, το οποίο αφού το έβραζε, το έβαζε στο φούρνο και με το ζωμό έφτιαχνε το πιλάφι"
"Ξαμολυθείτε! φέρτε τα χρειαζούμενα. Το μεσημέρι έχουμε τραπέζι!!
"Σα να το βλέπω μπροστά μου το πιλάφι"

"Μπαχαρικά;"
"Μα θέλει και ρώτημα; το είδες άλλωστε... κανέλλα!!!!!!

"Επιδόρπιο;"
"Θα φάμε το καρπούζι που το έχουμε βάλει από το πρωί στην θάλασσα! Να κοιτάξτε:

"Μας καλομαθαίνεις" είπαν όλοι με ένα στόμα
"Αν σας αρέσει, θα κάνουμε κάτι μεγαλύτερο την άλλη φορά"
"Μπορείτε να το μοιραστείτε με όλους, με τους μπλογκερς, ίσως και αυτοί έχουν κάτι να μοιραστούν μαζί μας"
"Θα γίνει ένα τσιμπούσι!!! Αλλο πράγμα!!!
"Κρασάκι;"