Πέμπτη 23 Ιουλίου 2009

ταξιδάκι

Το καλοκαίρι είναι εποχή για την καρδιά να πετάξει,πέρα, μακρυά...
Ίσως και μέχρι το σπίτι της...
Για τούτο το ταξίδι, δρόμος πολλές φορές στρώνεται με φωτογραφίες που σε έχουν δεμένο με προορισμούς.
Ενας φίλος καλός, από εκείνους που ανθίζουν σε παράξενους τόπους...πειρατικούς... λέει πως όπου να πας, όσο μακριά κι αν φύγεις, στο τέλος θα γυρίσεις εκεί που γεννήθηκες. Με κάποιο τρόπο ο τόπος αυτός σε έχει δεμένο, με μυστική ασημένια κλωστή. Ο Ερημίτης ( http://herimitis.blogspot.com) θα μιλήσει πιο καθαρά για τούτη την "κλωστή". Προς το παρόν λέγαμε πως ο τόπος σου σε κρατά κοντά του, έτσι η αλλιώς.
Ας είναι.
Για ταξίδια, για γέφυρες, για φωτογραφίες.
Σα να τον ακούω να μιλά με κείνη την αριστοκρατική φωνή, που μοιάζει με βιολιού καημό και ανάλαφρο χορό. Τον παππού λέω. Τον Νικόλα.

"Που την βρήκες αυτή;"
"Μερικοί νομίζουν υπάρχει αυτό που λένε θάνατος" του είπα εγώ έχοντας στο νου μου κάτι κουβέντες, "αλλά να που είναι ψέμα. Είναι τόσο παραπλανητικά τα σύνορα, όσο το να θέλεις να κρυφτείς πίσω από το δάχτυλο σου. Μου θυμίζει τους ελέφαντες που κρίβονται πίσω από τις παπαρούνες"
"Ποιούς;"
"Τους ελέφαντες που κρύβονται πίσω από τις παπαρούνες. Τους έχεις δει;"
"Ε...όχι.."
"Είδες τι καλά που κρύβονται;"
"Χα χα!! Από εδώ τα φέρνεις, από εκεί τα φέρνεις" είπε " μια στ' αστεία μια στα σοβαρά, το λες το δικό σου"
"Την βρήκα λοιπόν την φωρογραφία σου, επειδή δεν την είχα χάσει ποτέ. Την είχα από τότε που την τράβηξες. Δεκαοχτάχρονο παλλικάρι στην Πόλη. Αλλά δεν έχω μόνο αυτό. Θα σου θυμήσω πως εκτός από το βιολί, έγραφες και στιχάκια. Το θυμάσαι;"
"Στη γιαγιά μου..."
"Επιτρέπεις;"
"Μπορώ να παίζω σκοπούς μόνο για μένα;"
"Μπορείς!" του λέω "αλλά τότε δεν είναι σκοποί. Είναι ά-σκοποι! Κατάλαβες;"
"Κατάλαβα!"
"Μακάρι, από το συναίσθημα σου να λυγίσει ένας σημερινός, δήθεν, μοντέρνος άνθρωπος. Μακάρι..."
poem.jpg
Ποιός μπορεί να εμποδίσει το νου από το να ανοίξει πανιά λοιπόν;
Καλοκαίρι στην Ίμβρο:

10 διάβασαν και είπαν σχετικά:

Uid 24 Ιουλίου 2009 στις 3:49 μ.μ.  

Υπάρχουν δύο ειδών σκοποί που επιτυγχάνονται:

Οι ανθρώπινες επιδιώξεις (οι κοντόφθαλμες) και...

Τα μακροπρόθεσμα θεϊκά σχέδια ή οράματα.

Καμιά φορά ο άνθρωπος, κάνοντας κάτι, μπορεί να αναρωτιέται και αυτός ο ίδιος γιατί το κάνει αυτό που κάνει και τι νόημα μπορεί να έχει ακόμη και αυτή, η ζωή του η ίδια.

Για το θεϊκό σχέδιο όμως, τα πράγματα έχουν κάπως αλλιώς!!!

Το clip αυτό που είδα είναι καταπληκτικό και θα έλεγα πως μου έριξε γερή "κλωτσιά" μεσημεριάτικα.

Καθώς το έβλεπα αναρωτιόμουν και μονολογούσα:
"Χμ! Δημήτρη... μην εκπλαγείς, αν μάθεις κάποια μέρα, πως όλη η πορεία σου στην blogόσφαιρα, είχε ΚΑΙ σαν λόγο ύπαρξης το να δημοσιεύσεις το clip αυτό ώστε να το δω". ;)

Σ'ευχαριστώ πολύ!
...Πάρα πολύ!

Υπέροχο!!!

Καλό σου μεσημέρι.

Δημητρης 24 Ιουλίου 2009 στις 4:02 μ.μ.  

Είναι παράξενες οι πορείες των ανθρώπων πειρατή. Παράξενες, γεμάτες μυστήριο και απύθμενο βάθος. Διασταυρώνουμε τις πορείες μας, μην ξέροντας από πριν τι θα έχουν να πουν οι ζωές μας, ο ένας του άλλου.
Οπως φαίνεται όμως, έχουμε τόσο ανάγκη τούτες τις "τυχάιες" συναντήσεις που το ίδιο το "Σύμπαν" τις κανονίζει... ίσως και δίχως την δική μας συγκατάθεση.
Με αυτή την έννοια χάρηκα κι εγώ που χάρηκες, δίχως βέβαια να μπορώ να ξέρω το δικό σου αίτιο και βάθος της χαράς, η του συναισθήματος.
Το σημαντικό βέβαια είναι το συναίσθημα. Κινητήρια δύναμη για τη ζωή μας.
Καλή συνέχεια λοιπόν!!

Καραβάκι 24 Ιουλίου 2009 στις 7:40 μ.μ.  

Δημητρό αυτά τα ονειρεμένα ταξίδια σου...Που ανοίγεις τα πανιά και ταξιδεύουμε μέσα σε γαλάζιες και λευκές θάλασσες από φως... που κάνουν την ψυχή να γαληνεύει και όχι να φοβάται... που σε κάνουν να νιώθεις περηφάνεια και συγκίνηση... Να είσαι καλά ψυχή μου και να μας χαρίσεις κι άλλα τέτοια ταξίδια.Θα είναι μακρύ το καλόκαιρι φέτος...
Καλό απόγευμα κυρ δάσκαλέ!

She 24 Ιουλίου 2009 στις 8:28 μ.μ.  

Tι όμορφο, συγκινητικό και νοσταλγικό..!

Θύμησες παλιές που ευωδιάζουν όταν στο νου έρχονται και φωλιάζουν!!

Γειά σου Δημήτρη..

Δημητρης 24 Ιουλίου 2009 στις 10:43 μ.μ.  

Αχ, αυτή την γαλήνη πόσο την αποζητώ να ήξερες!! Πόσο!! Την γυρεύω μέσα από τις εγγραφές μου... την ψάχνω... στα ταξίδια... Μακρύ το καλοκαίρι.. μακρύ... αλλά με ελπίδα και λίγο φόβο μαζί... Καλησπέρα!

Δημητρης 24 Ιουλίου 2009 στις 10:44 μ.μ.  

Πιστέυω πως μας αξίζουν και τέτοιες θύμησες Ανάσα για να μπορούμε να ανασαίνουμε λέυτερα!!! Είμαστε πλασμένοι μόνο για γλυκές θύμησες που θα γεννήσουν όμορφο μέλλον, αλλιως είναι όλα ψέμματα!
την καλησπέρα μου!

Καραβάκι 25 Ιουλίου 2009 στις 2:15 μ.μ.  

Δημητρό,το έχω πει πολλές φορές και άλλες τόσες το βίωσα.Ο φόβος είναι κακός σύμβουλος.Πέτα τον στην θάλασσα.Κράτα μόνο τις αναμνήσεις σπαθί στα χέρια σου και προχώρα.Δεν είσαι μόνος.Καλημέρα κυρ δάσκαλε!

Δημητρης 25 Ιουλίου 2009 στις 4:00 μ.μ.  

Είναι ένα παράξενο συναίσθημα, δεν είναι αυτό που λέμε, φόβος... είναι κάτι άλλο Γλυκερία... που δεν εξηγείται έτσι απλά... δεν έχει να κάνει με την επιβίωση... αλλά με κάτι βαθύτερο... ο Ερημίτης ίσως θα μπορούσε στο σπιτικό του κάποια στιγμή να το εξηγήσει καλύτερα. Σε ευχαριστώ για το "είμαι εδώ"

Truthseeker.Vasiliki 25 Ιουλίου 2009 στις 4:23 μ.μ.  

Φίλε Δημήτρη, έχεις τον τρόπο σου να μας συγκινείς και να μας ταξιδεύεις πίσω στο χρόνο, νοσταλγώντας την πατρίδα.
Διαβάζοντας αυτή την ανάρτησή σου, μου ήρθαν στο νου κάποιοι στίχοι του Καβάφη που σου τους αφιερώνω με αγάπη:

"...Πάντα στον νου σου νάχεις την Ιθάκη.
Το φθάσιμον εκεί είν' ο προορισμός σου.
Αλλά μη βιάζεις το ταξείδι διόλου.
Καλλίτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει•
και γέρος πια ν' αράξεις στο νησί,
πλούσιος με όσα κέρδισες στον δρόμο,
μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Ιθάκη.
Η Ιθάκη σ' έδωσε τ' ωραίο ταξείδι.
Χωρίς αυτήν δεν θάβγαινες στον δρόμο.
'Αλλα δεν έχει να σε δώσει πια.
Κι αν πτωχή την βρεις, η Ιθάκη δεν σε γέλασε.
έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,
ήδη θα το κατάλαβες η Ιθάκες τι σημαίνουν".

Καλό Σ/Κ.

Δημητρης 25 Ιουλίου 2009 στις 9:01 μ.μ.  

Βασιλική καλησπέρα, κοίτα να δεις που θα έχει δίκιο ο Ερημίτης (http://herimitis.blogspot.com) που λέει οτι δεν πιστέυει στις συμπτώσεις! Στην θάλασσα που ήμουν σκέφτηκα την εγγραφή σου για την Αιγινα και θα περνούσα για μια καλησπέρα! |Με πρόλαβες!!! Πατρίδα είναι αυτό που αγαπάς!! Τούτος ο ιστοχώρος τελικά αγαπά τα ταξίδια, αυτό βλέπω!! ευχές και από μένα!