το χαμαλί

Σήμερα νιώθω αδικαιολόγητα κακόκεφος.
Δεν ξέρω...κομάρες σε όλο το κορμί με εμποδίζουν στη δουλειά. Ούτε και για παιχνίδι έχω ιδιαίτερη όρεξη.
Σηκώθηκα αργά από το κρεβάτι και όμως, τα βλέφαρα μου είναι βαριά, σα να νυστάζω. Δώστου να χασμουριεμαι ασταμάτητα. Αισθάνομαι σαν άρρωστος.
"Καλέ τι άρρωστος, βασκαμένος είσαι" είπε η κυρά Μαρίκα μόλις της το είπα.
Να ανοίξει η γή να με καταπιεί. Πω, πω! βασκαμένος!!
Το έχουμε για μεγάλη προσβολή εμείς να είνα κανείς βασκαμένος. Αλλά, τι να γένει... αυτό μπορεί να συμβεί στον καθένα.
Και να δεις που τόλεγα:
Να μη ξεχάσω να βάλω το χαμαλίκι εχθές στην επίσκεψη. Το ξέχασα και νάτα τώρα.
Τι είναι το χαμαλί;
Είναι ένα μικρό, τόσο δα, σα μαξιλαράκι, μέσα εκεί έχω, λίγο ξερό λουλούδι του Επιταφίου, η γιαγιά μου το λέει "τ' Χ'στού του λουλούδ'", ένα κουκί λιβάνι, ένα ψίχουλο ψωμί από πρόσφορο και ένα μικρό καρφάκι.
Τι το θέλω το καρφάκι;
Μα για να καρφώνω το κακό μάτι που θα πέσει πάνω μου!!!
Δεν το είχα και νάτα τώρα τι τραβάω!!!
"Αντε έλα!" φώναξε τη κυρά Μαρίκα " έχω βάλει θυμιατό!!!
"Τι να κάνω... θα πάω!"