Παρασκευή 13 Νοεμβρίου 2009

o σαραντισμός


Η πρώτη μέρα που βγάζαμε το μωρό από το σπίτι ήταν όταν το πηγαίναμε στην εκκλησιά να πάρει τον σαραντισμό.
Οταν συμπλήρωνε σαράντα μέρες από τη γέννηση του, ένα απόγευμα, συνήθως Σαββατόβραδο, η μητέρα το πήγαινε στην εκκλησία.
Μζί της έφερνε κι ένα μπουκάλι γεμάτο νερό. Η μητέρα κρατούσε το παιδί στην αγκαλιά της μπροστά από το εικόνισμα της Παναγιάς και ο παπάς του διάβαζε την ευχή. Ύστερα το έπαιρνε στα χέρια του, το σήκωνε ψηλά και έκανε μ' αυτό τρεις φορές το σχήμα του σταυρού, το πλησίαζε κατόπι στο εικόνισμα σαν σε ασπασμό και μετά το παρέδιδε στην μητέρα. Μόλις έβγαινε από την εκκλησία με το ένα χέρι το παιδίσ την αγκαλιά και στο άλλο το μπουκάλι με τον "σαραντισμό" - έτσι έλεγαν εκείνο το νερό, η ευχονέρι - άφηνε να πέφτουν στον δρόμο μερικές σταγόνες από αυτό. Άφηνε ύστερα το μωρό στο σπίτι και συνέχιζε το ράντισμα σε κάθε μέρος που πήγε και κάθε δρόμο που είχε περάσει στο διάστημα των σαράντα ημερών. Έτσι έκελινε κάθε δρόμο από όπου θα μπορούσε να περάσει το "κακό πνεύμα" και να μπει στο σπίτι.
Συνεχίζεται...

2 διάβασαν και είπαν σχετικά:

korinoskilo 14 Νοεμβρίου 2009 στις 10:32 π.μ.  

δεν το ξερα αυτο με τους δρομους!!!!

περιμενω την συνεχεια :)

καλημερα

stalamatia 19 Νοεμβρίου 2009 στις 4:34 μ.μ.  

Oύτε εγώ ήξερα αυτό με το δρόμο.Ωραία είναι να μαθαίνει κανείς παλιά έθιμα.