Τετάρτη 18 Νοεμβρίου 2009

βαφτίσια


Το βάπτισμα που γινόταν με όλες τις προβλέψεις του τυπικού της Εκκλησίας, δεν είχε τιποτα το ιδιαίτερο απ' ό,τι γινόταν παντού, πλην του οτι η μητέρα δεν πήγαινε στο μυστήριο, αλλά περίμενε στο σπίτι να της φέρουν το όνομα!
Όλα τα παιδιά που ήταν στα βαφτίσια, μόλις άκουγαν το όνομα, έτρεχαν στο σπίτι να το πουνστη μητέρα κι εκείνη για το χαρούμενο άγγελμα έδινε στο καθένα από ένα νόμισμα, η τα πετούσε - κέρματα - με την χούφτα στην αυλή και τα μάζευαν τα παιδιά.
Στο τέλος της τελετής ο νονός έδινε σε όλους τους παριστάμενους τη "μαρτυριά", για να μαρτυρήσουν παντού το βάπτισμα του νέου χριστιανού. Η μαρτυρία ήταν ένα νόμισμα μικρό η μεγάλο ανάλογα με τα οικονομικά του νονού.
Η μαμή, που είχε τη φροντίδα του μωρού μέσα στην εκκλησιά, έπαιρνε μαζι με τη μαρτυριά και το σχετικό φιλοδώρημα και επίσης το σαπούνι και την πετσέτα με τα οποία πλύθηκαν ο παπάς και ο νονός.
Κατα την επιστροφή στο σπίτι "εν πομπή" , τα παιδιά, που είχαν εισπράξει και το "μπαξίσι" από το νονό, ακολουθούσαν με την ελπίδα και για κανένα γλυκό από τα κεράσματα.
Η μητέρα έκανε μετάνοια, φιλούσε το χέρι του νονού, φόρο τιμής για την προσφορά του.
Ο νονός από 'δω και μπρος δεν ήταν ο ένας οποιοσδήποτε, αλλά ένα πρόσωπο που έχαιρε ιδιαίτερης τιμής και εκτιμησης από τους γονείς του "αδεξιμιού", όπως λέγαμε το βαφτισιμιό, γιατί "ανεδέξατο αυτόν εκ της κολυμβήθρας!"

2 διάβασαν και είπαν σχετικά:

Truthseeker.Vasiliki 18 Νοεμβρίου 2009 στις 11:16 μ.μ.  

Φίλε Δημήτρη, πολύ ενδιαφέρουσες οι αναρτήσεις σου με τα ήθη και έθιμα του τόπου σου, που τόσο όμορφα έδεναν τον κόσμο μέσα από τις σημαντικές στιγμές-σταθμούς της ζωής των ανθρώπων.

Να είσαι καλά,
καλό βράδυ

Δημητρης 19 Νοεμβρίου 2009 στις 9:23 π.μ.  

Σε ευχαριστώ Βασιλική που μπαίνεις στον κόπο να μετέχεις κι εσύ στην νοσταλγία. Είναι για μένα σημαντικό να υπηρετώ την θύμηση ωστε να μην ξεχαστούν. Αλλοι χρόνοι...άλλοι άνθρωποι...
Καλή σου μέρα!