η γέννηση

Σήμερα θέλω να σας πω λίγα για την γέννηση του παιδιού.
Ηταν ασφαλώς ένα γεγονός, του οποίου η προσδοκία και η αγωνία του "τι τέξεται" αναστάτωνε όλη την οικογένεια και δικαιολογημένα, αφού όλα ήταν αφημένα στην καλή τύχη και στα χέρια της μαμής.
Η μαμή αντικαθιστούσε όλα τα σύγχρονα μέσα ενός τοκετού και όλες της οι γνώσεις και τα προσόντα ήταν η πείρα της. Η μαμή λοιπόν ήταν το πρόσωπο που εισέπραττε μαζί με την αμοιβή και την ευγνωμοσύνη όλων, όταν όλα έπαιρναν τον καλό δρόμο, η φορτώνονταν όλες τις αμαρτίες, αν κάτι δεν πήγαινε καλά.
Μετά τον τοκετό το κύριο μέλημα, όπως ήταν φυσικό, ήταν η φροντίδα για την λεχούσα και το νεογέννητο.Διηγούνται πως παλιά η πρώτη φροντίδα για το μωρό ήταν το..."αλάτισμα". Πριν το δέσουν στα πανιά, πασπάλιζαν το τρυφερό του δέρμα με ψιλό αλάτι, για "να ψηθεί". Έτσι η πρώτη γεύση που δοκίμαζε στη ζωή του ήταν πολύ..."αλμυρή". Την άλλη μέρα γίνονταν τα "ξαλατίσματα", το πρώτο του μπάνιο δηλαδή.
Άλλη τους φροντίδα ήταν να προστατέψουν την λεχούσα και το μωρό από το "κακό ματι" και την "κακιά ώρα" ως το σαράντισμα. Τα πρώτα μέτρα που λαμβάνονταν ήταν: να βάλουν πάνω τους ένα "φυλαχτό". Στο κεφάλι ή στο στήθος της μητέρας και του παιδιού έδεναν ένα χρυσαφικό, ένα σταυρό ή ένα φλουρί, ένα χαμαλί, ένα μεγάλο γαλάζιο χάντρο. Στον καρπό του δεξιού χεριού έδεναν σαν βραχιόλι μια κόκκινη κλωστή.
Σε κάθε άνοιγμα του σπιτιού, πόρτες, παράθυρα, απ' όπου μπορούσε να μπεί το "κακό πνεύμα", τοποθετούσαν ένα σταυρό. Έσχιζαν ένα μασούρι και έδενα σταυρό με κόκκινη κλωστή, τον οποίο τοποθετούσαν πίσω από τν πόρτα και τα παράθυρα. Το βράδυ, όταν έσβηνε η φωτιά, τοποθετούσαν σταυρωτά τη μασιά και τον ξύστη για να μην κατέβει από την καπνοδόχο ο "οξοαποδώς".

Συνεχίζεται.....