για την μέρα των εκπαιδευτικών

Πέρασε η χθεσινή μέρα και ούτε μια αναφορά πως ήταν η παγκόσμια μέρα των εκπαιδευτικών.
Οι παγκόσμιες μέρες, είναι αλήθεια, πως δεν λένε τίποτα από μόνες τους. Αυτό είναι αλήθεια.
Οι άνθρωποι είναι που τις κάνουν να λάμπουν περίτρανα και να τους δίνουν το νόημα που τους πρέπει.
Ευκαιρία να θέσω στον εαυτό μου μερικά ερωτήματα και διαπιστώσεις:

Ξέρω πως είμαι ένα αποφασιστικό στοιχείο μέσα στην τάξη

Από την δική μου προσέγγιση εξαρτάται το κλίμα. Από την διάθεσή μου προκύπτει ο "καλός η ο κακός καιρός" μέσα εκεί.

Ξέρω πως έχω πολύ μεγάλη δύναμη.

Μπορώ εύκολα να κάνω τη ζωή ενός παιδιού η μίζερη ή χαρούμενη.

Μπορώ να γίνω ένα εργαλείο βασανισμού ή ένα εργαλείο έμπνευσης.

Μπορώ να εξευτελίσω αλλά μπορώ και να εξανθρωπίσω. Να προκαλέσω πόνο αλλά και να θεραπεύσω.

Να διδάσκω να διαχειρίζονται τις κρίσεις ανθρώπινα η δικτατορικά.

Μεγάλο βάρος και ευθύνη, δεν λέω, μα έτσι η ζωή αποκτά νόημα και ουσία, έχει προοπτική.


Ας μας αφιερώσω ένα τραγούδι, έτσι για να νοσταλγήσουμε, την αληθινη και γενναία του παρουσία!!!