Άγιος Δημήτριος στην Ίμβρο
Μια χαραμάδα θύμησης και νοσταλγίας για την ημέρα του αγίου Δημητρίου.
Στην Ίμβρο η γιορτή του καθενός ήταν η ονομαστική του γιορτή. Η ημέρα της γιορτής του αγίου που είχε το όνομά του. Aυτό το φροντίζαμε πολύ!
"Nα μην έχει μαθές το παιδί γιορτή;"
Το σήμα το έδινε το πρωί η καμπάνα. Αρχιζε η σχόλη.
Tου αγίου Δημητρίου σήμερα.
"Μεγάλη η χάρη του" Kαι κάναμε τον σταυρό τους.
Κόσμος πολύς στις εκκλησιές και πιο πολλοί αυτοί που γιόρταζαν. Κάποιοι έκαναν και αρτοκλασία. Τα πέντε πρόσφορα στο πανέρι. Πολλή ευλάβεια, πολύ συγκίνηση, σε όσους στέκονταν γύρω στο τραπέζι, όπου ήταν τοποθετημένο ένα πρόσφορο από κάθε πανέρι, το λάδι, το δρασί, και οι αναμμένες λαμπάδες.
Παίρνει η κάθε μια το πανέρι της κόβει μερικά πρόσφορα, σε μικρές φετούλες και τις μοιράζει στο εκκλησίασμα. Οσοι δεν έχουν άρτο, φέρνουν ένα μόνο πρόσφορο, τον "σταυρό" και το δίνουν στον παππά στην ώρα της προσκομιδής, να μνημονεύσει το όνομα, "υπερ υγείας του εορτάζοντος".
Μέρα γιρτοής λοιπόν, άρα αργία. Σκόλη. Μόνο τα μπακάλικα, τα κρεοπωλεία τα κουρεία ήταν ανοιχτά. Μετά την εκκλησία, οι εορτάζοντες στα καφενεία κερνούν όλους του πελάτες του μαγαζιού και αυτοί τους εύχονται χρόνια πολλά.
Το βράδυ όσα σπίτια γιορτάζουν φαίνονται από τα φώτα. Σήμα: γιορτάζουμε σήμερα, κοπιάστε!
Το σπίτι που γιορτάζει έχει λαμπρή. Αστράφτει, γελά.
Το μικρό σαλονάκι του, καταστόλιστο με μεταξωτά υφαντά, κεντήματα, ταντέλλες, όλα από τα χέρια της νοικοκυράς.
Το βράδυ έρχονται οι επισκέπτες, συγγενείς, φίλοι, γεμίζει το σ[πίτι όχι μόνο ανθρώπους, αλλά και εγκάρδιες εκδηλώσεις, χειραψίες, αγκαλιές, φιλιά, αγάπη, ένα μόνο λείπει: το δώρο.
Τούτη την ευχάριστη πολύτέλεια δεν την συνηθίζαμε. Κάθονται οι επισκέπτες σφιχτά ο ένας τον άλλον, μικρό το σαλονάκι, και προσπαθούν να βρουν κάτι να πουν, να ζεστάνουν την ατμόσφαιρα. Η κοπέλα που μπαίνει με τον δίσκο, τους βγάζει από την αμηχανία. Ενας μεγάλος δίσκος με μικρά ποτήρια, με ένα ποτό και μεγάλα ποτήρια με νερό, και στην μέση ένας κεσές με γλυκό του κουταλιού, πλάι μικρά κουταλάκια.
Παίρνει ο καθένας γλυκό με ένα κουταλάκι, πίνει τονερό του και στην σειρά ένα ποτηράκι με ποτό και χαιρετά: Χρόνια πολλά! και μαζί όσες ευχές έχει μέσα στην καρδιά του για αυτόν που γιορτάζει.
Στον δεύτερο γύρο άλλος δίσκος με πιατάκια του γλυκού, με ένα γλυκό το καθένα. Κουραμπιέδες, αμυγδαλωτά, παντεσπάνι, μπακλαβού, όλα επίσης από τα χέρια της μάνας, της αδερφής.
Στο μεταξύ έρχονται άλλοι, ο χώρος μικρός, φεύγουν οι πρώτοι και κάθονται οι καινούργιοι.
Αυτό γίνεται και πέρα από τα μεσάνυχτα!
Χρόνια πολλά λοιπόν! Στην υγειά μας!
